Κυριακή

Μέχρι πριν λίγο καιρό σιχαινόμουν τις Κυριακές. Κι αυτό γιατί το δικο μου Σαββατοκύριακο άρχιζε την Παρασκευή και τελειώνε το Σάββατο. Κάποτε δούλευα τις Κυριακές και με το που άνοιγα τα μάτια μου το πρωί βλαστημούσα την ώρα και τη στιγμή που έφτανε. Κάποτε θεωρούσα πως η Κυριακή είναι η πιο άχρηστη μέρα, γιατί μετά ξεκινούσε η εβδομάδα κι άντε πάλι από την αρχή. Άχρηστη μέρα. Τελευταία έχω αλλάξει γνώμη. Κι αυτό γιατί πλέον δεν δουλεύω τις Κυριακές. Κι όσο ανοίγει ο καιρός μαθαίνω να την αγαπώ. Γιατί μπορώ να κάνω πράγματα που δεν μπορώ να κάνω μέσα στην εβδομάδα. Να βγω έξω ας πούμε να πιω έναν καφέ στον ήλιο. Να πάρω κι εφημερίδες μαζί να διαβάσω, να χαζέψω λίγο χωρίς να σκέφτομαι ότι την επόμενη είναι Δευτέρα και ξεκινάει πάλι η μιζέρια. Προσπαθώ γενικώς να εκμεταλλευτώ όλες τις ελεύθερες ώρες μου. Ακόμα και τις καθημερινές μεταξύ δουλειάς και επιστροφής στο σπίτι. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη ημέρα που προσελήφθησα, προσπαθώ να μην σκέφτομαι τη δουλειά, την αντιμετωπίζω σαν κάτι που πρέπει να κάνω και δεν με αφορά. Με το που τελειώσω, θέλω απλώς να γυρίσω σπίτι, να κάτσω να φάω και να μιλήσω με τον άνθρωπο που με ανέχεται καιρό τώρα. Που εκείνος έχει γυρίσει ώρα πριν στο σπίτι. Έστω κι αυτή η μία ώρα πριν κοιμηθούμε είναι πολύ πιο πολύτιμη από τις 8 ώρες στο γραφείο. Κι όταν φτάνει η Παρασκευή είναι όλα διαφορετικά. Κι όσο σου λέω ανοίγει ο καιρός, θα είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Γιατί μια βόλτα στα Πετράλωνα την Κυριακή το μεσημέρι και ένα απρογραμμάτιστο φαγητό έξω με φίλους σου γεμίζει τις μπαταρίες για να μπορέσεις να περάσεις την γαμημένη εβδομάδα σου. Και δεν είναι γκρίνια όλο αυτό. Είναι διαπίστωση. Αργά το κατάλαβα, αλλά το κατάλαβα. Περνούν οι ώρες και τσουπ σε ένα μήνα μπαίνω στα 34 (ήθελα τόσο να γράψω 24, σε αυτό το πλήκτρο πήγε το χέρι ασυναίσθητα, άλλωστε) και διαπιστώνω ότι το πιο σημαντικό πράγμα δεν είναι ούτε η δουλειά, ούτε η επαγγελματική ανέλιξη, ούτε τίποτα. Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να εκμεταλλεύεσαι μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο τις ελεύθερες ώρες σου κι ας έχεις γίνει ένας weekender που κάποτε σιχαινόσουν.

Δεν πειράζει.
Το πιο σημαντικό είναι οι μικρές λεπτομέριες.
Ένας καφές.
Μια βόλτα.
Μια αγκαλιά.
Ένα φιλί.
Το ξεβιδωμένο κούνημα της ουράς του σκύλου σου.
Το γέλιο.
Σχέδια για ταξίδια και διακοπές, που είναι κι ανέξοδα.
Κι άλλες βόλτες.
Ποδήλατα.
Ποτά με φίλους το Σάββατο το βράδυ.
Κι άλλα σχέδια.
Κι άλλες διακοπές.

Και δεν πειράζει που ήρθε η Δευτέρα, θα φύγει κι αυτή και θα έρθει πάλι η Παρασκευή και θα έχεις όλο το χρόνο να κάνεις πάλι σχέδια.

Καλή εβδομάδα ;)