Ώρες ώρες με πιάνει οίστρος και έχω τόσα μέσα στο κεφάλι μου και λέω συνέχεια να κάτσω να γράψω τίποτα και μετά με πιάνει υπνηλία και κοιμάμαι και τα ξεχνάω όλα. Μετά βέβαια τα ξαναθυμάμαι, αλλά όλο κάτι έχει προκύψει και που καιρός να ανοίξω υπολογιστή και να κάτσω να γράψω.
Μέσα σε ένα full weekend το μόνο που μου έμεινε είναι η συμπεριφορά ενός γκαρσονιού σε ταβέρνα στη Γλυφάδα, και συγκεκριμένα στην Μπιφτεκούπολη. Έχω την για πολλούς κακή συνήθεια να θέλω να παίρνω το σκυλί μου όπου πάω. Προσέχω βέβαια πολύ να μην ενοχλεί τους γύρω μου, αλλά γουστάρω να την παίρνω μαζί να κάνει κι αυτή τη βόλτα της. Έτσι και το Σάββατο το μεσημέρι κατέβηκα για έναν καφέ, που κατέληξε σε φαγητό. Που να πάμε, που να πάμε που ήμασταν και στην περιοχή, δεν πάμε Μπιφτεκούπολη, που λόγω καλοκαιριού είναι κι ανοιχτά και θα μπορώ να έχω το "τεράστιο" σκυλί μαζί μου; Όχι. Ακόμα και σε ανοιχτό χώρο τα σκυλιά στο συγκεκριμένο μαγαζί απαγορεύονται. Εκνευρίστηκα είναι η αλήθεια, γιατί ο δικός μου κόσμος γυρνάει γύρω από αφεντικά και σκυλιά και ανθρώπους που δεν θέλουν τα σκυλιά τους να μένουν συνέχεια μέσα στο διαμέρισμα. Το θέμα δεν ήταν τόσο η απαγόρευση, παρά το γεγονός ότι στο Βερολίνο ας πούμε τα σκυλιά επιτρέπονται παντού ακόμα και σε εστιατόρια που λειτουργούν σε κλειστούς χώρους, αλλά ο τρόπος με τον οποίο με κοίταξε και μου μίλησε το γκαρσόνι. Λες και το σκυλί είναι εστία μικροβίων. Αφενώς είναι πιο καθαρό από σένα φίλε μου που ζέχνεις από τον ιδρώτα και με σερβίρεις βουτώντας τα βρωμερά δάκτυλά σου στο φαί μου, αφετέρου, πραγματικά τρόπους δεν σας έχει μάθει κανείς; Όχι από ό,τι φάνηκε.
Για καλό μας κι εννοείται αφού είχαν ξενερώσει όλοι, κι εγώ αισθανόμουν δύο φορές πιο χάλια γιατί εγώ και το σκυλί μου τους στερήσαμε την ευχαρίστηση μιας τεράστιας μερίδας μπιφτεκίων (sic), βρεθήκαμε στο πιο ωραίο ουζάδικο που έχω πάει. Κι ας μην τρώω θαλασσινά λόγω αλλεργιών. Κι ας έφαγα μόνο πατάτες τηγανιτές και σαλάτα και κολοκυθοανθούς γεμιστούς με τυρί και μυρωδικά. Αν κρίνω από τα μμμμμμ..... των υπολοίπων που λόγω γεμάτου στόματος δεν μπορούσαν να αρθρώσουν λέξη, τότε το φαγητό όντως είναι καλό! Και το ούζο. Για να μην μιλήσω για τις τιμές... Όσο για το σκυλί; Ρωτήσαμε πριν μπούμε (από φόβο μην φάμε κι άλλη πόρτα) και τα παιδιά όχι μόνο δεν είχαν πρόβλημα, αλλά μας φρόντισαν με τον καλύτερο τρόπο και εμάς και τη Νίλα που από τη ζέστη είχε κρεμάσει τη γλώσσα απ' έξω... (Το 25αράκι: Μάρκου Μπότσαρη 8, Γλυφάδα, 210-8944112).
Το καταλαβαίνω αλήθεια ότι το θέμα συμβίωσης με ένα σκυλί στην Ελλάδα είναι ακόμα ταμπού. Το σκυλί μένει στον κήπο, ποτέ στο διαμέρισμα, είναι βρώμικο, θα σε δαγκώσει, θα σε κατουρίσε, θα σε χέσει. ΝΟΤ!
Τώρα το ζω, τώρα το καταλαβαίνω. Οκ, να μην θες να τρως με τον σκύλο του άλλου στην μούρη σου. Να μην θες ένα σκυλί στην παραλία* την ώρα που εσύ κάνεις μπάνιο. Στη Γερμανία άραγε γιατί να το επιτρέπουν; Στην Ιταλία γιατί να μπορείς να πηγαίνεις με το σκύλο σου ακόμα και για ψώνια; Στη Γαλλία το ίδιο. Στην Ελλάδα γιατί να μην μπορείς να πάρεις τον σκύλο σου να πας για ένα φαγητό ή για έναν καφέ και να πρέπει κάθε μα κάθε φορά να κάνεις τεμενάδες για να σε αφήσουν να μπεις μέσα;
* Σύμφωνα με νόμο τα σκυλιά απαγορεύεται να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, ούτε καν να βρίσκονται μαζί σου στην παραλία κάτω από την ομπρέλα. Οκ, κυρ λιμενικέ μου έλα να με μαζέψεις γιατί πέρυσι το καλοκαίρι (και φέτος όσες φορές έχω πάει) αλωνίσαμε με το σκυλί όλες τις παραλίες της Βορείου Ελλάδος και την Πελοποννήσου. Τον μπίχλα που ζέχνει από ένα χιλιόμετρο μακριά, τον μαλάκα που πετάει τις γόπες του στην άμμο μαζί με το πλαστικό του ποτήρι για την φραπεδιά του, που φτύνει τη ροχάλα του και κατουράει εκεί που παίζει το παιδί σου και την ανεγκέφαλη που αφήνει τα παιδιά της να τσιρίζουν μέσα στο αυτί σου και να πετάνε άμμο και χαλίκια προς πάσα κατεύθυνση ποιος θα τους μαζέψει; Το σκυλί σας μάρανε!
7 σχόλια:
Εγώ έχω ένα westie, το Ρόμπυ μου.
έχεις απόλυτο δίκιο για τη συμπεριφορά άλλων στη θάλασσα (με τις γόπες τις κατρουλιές κτλ) αλλά συχαίνομαι απίστευτα να μπω αν έχει σκύλο κοντά. Σε εστιατόριο δεν έχω τόοοσο μεγάλο πρόβλημα, αλλά φτάνει να μη με ενοχλεί.
Το Ρομπάκι μου το βάζω στη θάλασσα μόνο όταν δεν έχει κανέναν σε ακτίνα 100 μέτρων (στη Ρόδο ζω) και εννοείται ότι δεν μπαίνω εγώ μέσα.
Πρέπει όμως να σου διευκρινίσω ότι είμαι γενικά ΠΟΛΥ συχανιάρα:S
Kαλά δεν συζητάμε να μπει το σκυλί στην θάλασσα. Ούτε εγώ αφήνω τη δική μου. Όχι γιατί σιχαίνομαι εγώ, απλώς για να μην ενοχληθεί κανείς άλλος. Ούτως ή άλλως η δική μου φοβάται το νερό (είναι διασταύρωση με γάτα!!!!)
Πάντα μιλάμε στο πλαίσιο του να μην ενοχλείς τον άλλο, είτε σε παραλία είσαι είτε σε εστιατόριο. Αλλά πραγματικά, τι μπορεί να σου κάνει ένα σκυλί αν είναι απλώς δίπλα σου και κοιμάται; Ο μόνος λόγος που θα μπορούσα πραγματικά να το καταλάβω είναι αν ο άλλος έχει αλλεργία...
Α, και btw, δεν με ενοχλεί καθόλου να έρθει κάποιος και να μου πει σε ένα καφέ ή σε ένα εστιατόριο ότι δεν δέχονται σκυλιά. Πάνω από όλα με ενοχλεί ο αγενέστατος τρόπος που στο λέει. Σόρρυ φίλε εκεί χάνεις πελάτη από το κατάστημά σου, με ή χωρίς σκύλο!
Έχω σκύλο τα τελευταία 14 χρόνια της ζωής μου...δηλαδή πάνω κάτω τα μισά..μέσα απο αυτήν την σχέση έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος,,αυτό είναι το μόνο σίγουρο..το συναίσθημα οτι υπάρχει κάποιος που σε περιμένει να γυρίσεις όλο χαρά και χωρίς υστεροβουλία είναι μοναδικό...παρ'όλα αυτά τα τελευταία 14 χρόνια κατάλαβα πόσο πολλά ζώα κυκλοφορούν σε αυτή την χώρα...και είναι δίποδα..γελίοι τύποι που συχαίνονται τα σκυλιά στην παραλία και παράλληλα θα αφήσουν πίσω τους γενναία κληρονομιά σκουπιδιών...τυποι που θα σε κοιτάξουν με μισό μάτι όταν βγάλεις το σκύλο βόλτα αλλά παράλληλα θα παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο...σε αυτήν την χώρα ζούμε το θέατρο του παραλόγου και της υποκρισίας..και δυστυχώς ή ευτυχώς ένας λαός φαίνεται από το πως αντιμετωπίζει τους ανάπηρους, τους ηλικιωμένους και τα ζώα...πάρε γύρευε τώρα τι λαός είμαστε..
p.s:όσο για την μπιφτεκούπολη καλύτερα που δεν κάτσατε...την τελευταία φορά που είχα πάει ήταν χάλια...
όσο για το 25άρακι...έχουν και άλλοι την ίδια άποψη μαζί σου..
http://www.ask4food.gr/kritikes-sxolia-estiatoriwn-Athinas/72-estiatoria-tsipouradika/635--25
και εγώ το ίδιο πρόβλημα έχω, οτι σε κοιτάνε όταν σου το λένε, λες και είσαι λεπρός,άρρωστος και κουβαλάς με λουρί την αρρώστια σου. Στην θάλασσα, όσοι ανεγκέφαλοι υπάρχουν που νομίζουν ότι η παραλία τους ανήκει, υπάρχουν άλλοι τόσοι που έρχονται και σου μιλάνε για το σκυλί ότι δεν τους ενοχλεί γιατί και αυτοί έχουν.Εμένα κάνει και μακροβούτια χαχαχαχα.Το χειρότερο είναι όταν ψάχνεις για ταξί. Τον έχω μέσα στο κλουβί του και κανείς δεν καταδέχεται έτσι? Ότι θα τους βρωμίσει το πορτ-μπαγκαζ! Κανα δυο που εχω πετύχει είπαν να τον βάλουν μπροστά..Έχε χάρη που είμαι ακόμα στην ανάγκη του ταρίφα..
Στην Γαλλία σκέψου ότι τα σκυλιά πάνε παντού, το ίδιο και στο Εδιμβούργο, μεσα στα λεωφορεία παντου.
Χαίρομαι που η "αρρώστια" μου είναι τόσο γλυκιά όσο το σκυλί μου! Προτιμώ αυτήν ένα εκατομμύριο φορές, από το να είμαι μια βρωμιάρα, σκατόψυχη ύπαρξη...
Εμένα η δική μου όχι μακροβούτια δεν κάνει, μόνο να πόδια της βάζει στη θάλασσα σαν γκόμενα που φοβάται να μην χαλάσει το φρέσκο πεντικιούρ της... χαχαχαχα!
είναι ολόκληρος άντρας τώρα και γι'αυτό μπαίνει στην θάλασσα !! αλλιώς πάει και ξαπλώνει στα φύκια και τρίβεται (αηδία).
Η αρρώστια η δικιά μας τουλάχιστον έχει ψυχή και καταλαβαίνει και 5 πράγματα παραπάνω από αυτούς τους υπάνθρωπους. ('οταν δεν κρατάς κροκέτα στο χέρι βέβαια, γιατί τότε καταλαβαίνει μόνο την κροκέτα)
Δημοσίευση σχολίου