Viva?

• Πόσες φορές έχεις πάει σε συναυλία κι ενώ περιμένεις να περάσεις τέλεια, να δεις την μπάντα που τόσο γουστάρεις, απογοητεύεσαι σε σημείο που φεύγεις πριν αυτή τελειώσει; 
• Ούτε από σινεμά δεν έχω σηκωθεί να φύγω στη μέση της ταινίας επειδή αυτή δεν μου αρέσει. 
• Χθες όμως απογοητεύτηκα τόσο που δυστυχώς σηκώθηκα κι έφυγα πριν οι Xaxakes φύγουν από τη σκηνή του Fuzz.
• Καταρχήν ο ήχος - ειδικά στην αρχή - ήταν χάλια. Οι μουσικοί ακούγονταν μια χαρά, ο Νάστας όμως σαν να τραγουδάει μέσα από πηγάδι. 
• Το ήξερα ότι δεν θα υπάρχει πρόγραμμα στη συναυλία. 
• Ενθουσιάστηκα που ξεκίνησε με το My way του Sinatra.
• Χάρηκα που τον είδα τον ίδιο τόσο ενθουσιασμένο με τον ΠΟΛΥ κόσμο που είχε μαζευτεί, αλλά κάτι με χάλασε. 
• Μήπως να ήταν αυτή η συνεχής εναλλαγή Xaxakes - διασκευή- Xaxakes - διασκευή - Xaxakes - διασκευή; Μήπως που ο κόσμος ήταν ότι του φανεί του Λωλοστεφανή; Και πάλι δεν ξέρω. 
• Δεν με ξεσήκωσε, δεν με έκανε να χορέψω όπως είχα στο μυαλό μου. Δεν με γύρισε πίσω στα παλιά. Κάτι υπήρχε στην ατμόσφαιρα, κάτι βαρύ, κάτι που δεν κατάφερε να κάνει το κοινό να ξεσηκωθεί. Ούτε κάτω, ούτε πάνω στον εξώστη. Τουλάχιστον μέχρι και την στιγμή που έμεινα εγώ. Δεν ξέρω τι μπορεί να έγινε μετά... 

υ.γ. η χθεσινή συναυλία δεν αλλάζει ούτε στο ελάχιστο την αγάπη μου για τους Xaxakes. Απλώς απογοητεύτικα λίγο...