Ζεις;

... ηθικά διδάγματα ενός σαββατοκύριακου εκτός Αθηνών... ή κάτι!

• Έχεις παρατηρήσει ότι όσο δουλεύεις, δεν ζεις; Περιμένεις με τόσο ενθουσιασμό ένα σαββατοκύριακο που με το που έρχεται εξαφανίζεται. Κι έρχεται πάλι η Δευτέρα και λές "ρε πούστη, πάλι; Κι εγώ; Τι πρόλαβα να κάνω μέσα σε δύο μέρες; Να δω φίλους, να μείνω λίγο σπίτι, να βγω; Να πάω βόλτα;" Τίποτα από όλα αυτά. Ή έμενεις σπίτι και έλιωσες, γιατί ήσουν κομμάτια από τη δουλειά όλη την εβδομάδα και ήθελες να ηρεμήσεις ή βγήκες κι έγινες λιώμα γιατί ήσουν κομμάτια από τη δουλειά όλη την εβδομάδα και ήθελες να ξεδώσεις. Nice. Και μετά; Τίποτα. Πάλι Δευτέρα και πάλι όλα από την αρχή. Να σκέφτεσαι τι θα κάνεις το άλλο σαββατοκύριακο, που μόλις έρθει πάλι θα εξαφανιστεί...
• Τρεις μέρες έφυγα από την ριμάδα την Αθήνα και να τι μου έμεινε... α) το ξέρεις ότι υπάρχει μια ώρα της ημέρας που γίνεται κάτι μαγικό που λέγεται ηλιοβασίλεμα; Ναι, ε; Ε, εγώ το είχα ξεχάσει και όταν το αντίκρυσα από τον αριστερό καθρεύτη του αυτοκινήτου όπως έφευγα από το Ναύτ-οικο για το σπίτι (στο Ρίο) κόντεψα να πάθω σοκ! Πάλι καλά που στην παραλιακή δεν είχε τόση κίνηση εκείνη την ώρα γιατί στάνταρ θα το είχα στουκάρει το καημένο το αυτοκίνητό μου. Αν το σκεφτείς, πότε να προλάβεις να το δεις, όταν φεύγεις από το σπίτι μέρα και γυρνάς βράδυ από τη δουλειά; β) Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχες τον χρόνο να πας για brunch με φίλους; Εγώ ποτέ. Κυριακή πρωί. Με εφημερίδες και καφέδες και αυγά ποσέ και τέλεια γλυκά ψωμάκια και μυρωδιές από ζεστό κέικ σοκολάτας και τσιγάρα στην τρατορία DON CAMILLO E PEPPONE (Π.Π. Γερμανού 48) στην Πάτρα. Αν σε βγάλει ο δρόμος σου προς τα κει να πας. Και να φας μέχρι να σκάσεις. Έχει 9 ευρώ το άτομο για ό,τι φας ξέχωρα οι καφέδες! γ) Όσο δουλεύεις, δουλεύεις, δουλεύεις και λες ότι έχεις χρόνο να κάνεις αυτά που θες, νομίζω πως απλώς λες ψέμματα στον εαυτό σου. Αν δεν έρθουν διακοπές εγώ δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και να κάνω όλα αυτά που θέλω. Εσύ; Μέσα σε τρεις μέρες βρήκα τρεις ταινίες που θέλω να δω, τρία άλμπουμ που θέλω να αγοράσω και κόντεψα να τελειώσω και το βιβλίο μου που το έχω αρχίσει εδώ κι ένα μήνα και κάθε φορά που πάω να διαβάσω καμιά σελίδα - πριν κοιμηθώ- τελικά κοιμάμαι με το βιβλίο στη μάπα χωρίς να έχω καταφέρει να διαβάσω ούτε μισή σελίδα... δ) Και τίποτα να μην κάνεις όσο είσαι μακριά από την Αθήνα, νομίζεις γυρνώντας πίσω ότι έχεις κάνει τα πάντα... Ανεξήγητο! ε) Επίσης, όταν φεύγεις και όσο είσαι μακριά, έχεις παρατηρήσει ότι έχεις το βλέμμα της αγελάδας; Αυτό, που θέλει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να ρουφήξει όλες τις εικόνες που απλώνονται μπροστά του! Μμμμαγευτικό!
• Τώρα τι να πω; Ότι περιμένω το επόμενο σαββατοκύριακο; Ε, ναι, το περιμένω. Και πάνω - κάτω ξέρω και τι θα κάνω. Θα βαριέμαι υπερβολικά να βγω και να συρθώ μέχρι το κέντρο, οπότε θα μείνω μέσα να βλέπω τις ταινίες που βρήκα και να ακούω τα άλμπουμ που ανακάλυψα... Μπορεί, αν το θυμηθώ κιόλας, να βγω στο μπαλκόνι να χαζέψω τον ήλιο όπως θα πέφτει στη θάλασσα...