Παλιμπαιδισμός

• Κάθε τόσο (πόσο; ε, όταν με πιάνει) και κυρίως εκεί όταν σκάει η άνοιξη, με πιάνει ο παλιμπαιδισμός μου. Τραγουδάω από το πρωί τη Μπόσα Νόβα του Ζαχαροπλαστείου, τον Χορό των Μπιζελιών, καπάκια τη Ροζαλία και το ρεπερτόριο συνεχίζεται με Ντενεκεδούπολη και Μορμόλη. 
• Θες που αύριο κλείνω τα 33, θες που έχει καλό καιρό και η γύρη έχει κάνει για τα καλά τη δουλειά της, θες που γενικά είμαι σε πολύ καλή διάθεση, η Λιλιπούπολη αποτελεί και επίσημα το soundtrack της κουλαμάρας μου. 
• Γιατί μπορεί να ακούμε Animal Collective, She and Him, Grizzly Bear και να περιμένουμε πως και πως το φετινό Primavera, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ξεχνάμε από που ξεκίνησαν όλα! Τα βινύλια της Ντενεκεδούπολης και του Μορμόλη βρίσκονται στη δισκοθήκη μου, όπως και τα δύο άλμπουμ (ε?) της Πίπης της Φακιδομύτης και του Μιχάλη του Σφυρίχτρα. Μου λείπει νομίζω το βινύλιο από την παράσταση του Δισεβάχ του Θαλασσινού!!!
• Τρέχανε οι γονείς μου να μας πάνε με την αδερφή μου στα παιδικά θέατρα Αθηνών και περιχώρων. Σου αφήνουν κουσούρια όλα αυτά όπως και να το κάνεις και φαίνεται αυτό σε μεγαλύτερες ηλικίες! 
• Έτσι λοιπόν σήμερα, μετά τους Animal Collective, λέω να ακούσουμε όλο το soundtrack της Λιλιπούπολης, που μην ξεχνάς, κρύβεται κι ένας Χατζιδάκις από πίσω! Μόρφωση και κουλτούρα αγάπη μου! Όχι αστεία!