christmas give me the blues

• Κάποτε τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη μου γιορτή. Τότε που κατέβαινα μαζί με την αδερφή μου και τα ξαδέρφια μου στην Αθήνα, στο μαγαζί του μπαμπά μου και των θείων μου και λέγαμε τα κάλαντα. Πηγαίναμε και στα διπλανά μαγαζιά. Κάποια από αυτά τώρα έχουν γίνει μπαρ! Για να καταλάβεις, εκεί που είναι τώρα η Αμπάριζα, κάποτε ήταν ένα κατάστημα με λαμπτήρες!
• Το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ήταν must. Θυμάμαι ιδιαίτερα ένα, πρέπει να ήμουν γύρω στα 12. Είχαμε μαζευτεί όλο το σοί και δεν είμαστε και μικρό. Απορώ ακόμα πως μας χώρεσε το σπίτι. Εξήγησέ μου εσύ πως χώρεσαν εννέα οικογένειες σε ένα σπίτι 120 τετραγωνικών. Κανονικά έπρεπε να έχουμε νοικιάσει το στάδιο Ειρήνης και Φιλίας! Αυτά νομίζω πως είναι και τα πιο ωραία Χριστούγεννα που έχω περάσει. Τότε πίστευα ακόμα στον Άγιο Βασίλη κι ας ήξερα ότι δεν υπάρχει. Πίστευα ότι πάντα κάτι καλό συμβαίνει την Παραμονή των Χριστουγέννων. Και πάντα μα πάντα έκανα μια ευχή. Κι ας ξεχνούσα την επόμενη μέρα τι ευχή είχα κάνει κι αν είχε βγει. Άλλωστε μεταξύ μας, τα δώρα με ενδιέφεραν περισσότερο, όπως και κάθε παιδί. Βαθιά μέσα μου ακόμα το πιστεύω, ότι κάτι καλό θα συμβεί την Παραμονή των Χριστουγέννων.
• Αλλά για να λέμε και την αλήθεια τα τελευταία δέκα - δεκαπέντε Χριστούγεννα ήταν λίγο μάπα, για διάφορους λόγους... Άσε που πλέον δεν καταλαβαίνω ότι έρχονται τα Χριστούγεννα. Δεν είναι τραγικό να περιμένεις από τις διαφημίσεις να στο θυμήσουν; Όταν έπιασα δουλειά, το πρώτο δώρο Χριστουγέννων που πήρα, το ξόδεψα όλο σε δώρα. Για άλλους, για όλους! Νομίζω (ελπίζω) η Ο. έχει ακόμα τον τεράστιο σκύλο που της είχα πάρει. Τώρα μάλλον δεν έχω διάθεση να βγω για ψώνια. Όλα μου φαίνονται εντελώς τυπικά. Είναι γιορτές πρέπει να πάρω δώρα. Και δεν είμαι καθόλου καλή σε αυτό. Συνήθως παίρνω μαλακίες που μετά τις μετανοιώνω.
• Φέτος δεν βρίσκω και λόγο να στολίσω δέντρο. Βαριέμαι. Και περισσότερο από όλα βαριέμαι το ξεστόλισμα. Τα δώρα μπορώ να τα βάλω και πάνω στην τραπεζαρία. Έχω κι έναν σκύλο μην το ξεχνάς. Τα στολισμένα με κορδέλες πακέτα κινδυνεύουν ανά πάσα ώρα και στιγμή να βρεθούν κομματιασμένα στα δόντια της μικρής, χνουδωτής χιονόμπαλας! Θυμάμαι και τα πρώτα Χριστούγεννα που έκανα στο δικό μου σπίτι. Ήταν τόση μεγάλη η χαρά μου που στόλισα το δικό μου δέντρο, με τα δικά μου στολίδια, που ξέχασα να μαγειρέψω για το βράδυ που θα έρχονται φίλοι στο σπίτι... Στο πατρικό μου η παράδοση για πολλά χρόνια όριζε το δέντρο να το στολίζω εγώ με τον μπαμπά μου. Τώρα σταμάτησαν και οι δικοί μου να στολίζουν...
• Τα Χριστούγεννα τα τελευταία χρόνια μου φέρνουν μια μικρή δόση κατάθλιψης... ή μήπως απλής θλίψης; Δεν ξέρω.
• Έχουν μείνει ακριβώς 24 μέρες πριν έρθουν, 23 πριν μπουν οι καλικάτζαροι. 22 μέχρι να πάρω άδεια... Και 21 μέχρι να φαγωθεί όλος ο μισθός και όλο το δώρο. Ε, είναι να μην σε πιάνει κατάθλιψη; Κι ας μου εξηγήσει επιτέλους κάποιος γιατί όσο είσαι πιτσιρίκι τα Χριστούγεννα τα λατρεύεις και όσο μεγαλώνεις δείχνεις μια μεγαλύτερη προτίμηση στο Πάσχα;