Επειδή το ζητήσατε...

κι εμείς δεν απογοητεύουμε ποτέ το κοινό μας... (μπλα, μπλα, μπλα...)

Οι Tango With Lions θα ανοίξουν την συναυλία του Mark Lanegan και της Isobel Campbell, που θα πραγματοποηθεί αυτή την Κυριακή 12.12 στο Gagarin 205. 

Τιμή εισιτηρίου
25 Ευρώ/Προπώληση
30 Ευρώ/Ταμείο

 via

My drunken haze part 2

Έκλεισε. Οι My Drunken Haze παίζουν live την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου στο Closer. See you there!

Bios 8 (να είναι οι ώρες του)

 {από tweet του Gaslamp Killer}

Από χθες ήθελα να βρίσω, να γράψω ένα κομμάτι τίγκα στα "γαλλικά", αλλά αποφάσισα πως εν βρασμώ δεν γίνεται χαϊρι. Λέω, άσε πήγαινε και τη δεύτερη μέρα και μετά απόφασίζεις τι και πως θα τα γράψεις.

Τα περισσότερα τα έχουν πει ήδη κι άλλοι: χάλια ατμόσφαιρα την Παρασκευή, που να ήθελες να αναπνεύσεις έπρεπε να έχεις μαζί σου ή μάσκα οξυγόνου ή βεντάλια στην χειρότερη, για να βγεις δε, ας μην το συζητάμε: μπάρμπα στην Κορώνη με τρελό κονέ στον Θεό και μπόλικο τσαμπουκά αλλά συγκρατημένα νεύρα. Αυτή ήταν η συνταγή για να μπορέσεις να βγεις αλώβητος από το μπουντρούμι του Bios που θέλει να λέγεται και πολυχώρος... my ass... Τέτοιο ντου στην μοναδική πόρτα, που λειτουργούσε ως έσοδος και έξοδος ΜΑΖΙ, τόσα (δικαιολογημένα) νεύρα από το κοινό, τέτοιος πανικός και σπρωξίματα και τέτοια η απουσία επαγγελματισμού από την πλευρά των διοργανωτών, που σε έκαναν πραγματικά να θες να τους κατεβάσεις τη μούρη και μετά να ζητήσεις και τα λεφτά σου πίσω. Φύγαμε λίγο μετά τους Μoderat, που ακόμα και εμένα (που δεν έχω εντρυφίσει σε αυτά τα μουσικά μονοπάτια) άρεσαν.

Σάββατο ξεκινήσαμε με βαριά καρδιά από το σπίτι για το τί σκατά θα συναντούσαμε πάλι. Είχε πέσει πολύ κράξιμο από το πρωί σε facebook, twitter και φόρα για τα της προηγούμενης βραδιάς. Και έφτανες εκεί κι έβλεπες μια άλλη εικόνα. Που είμαστε ρε παιδιά; Στην Αγγλία; Μια ουρά που ξεκινούσε από την πόρτα του Bios και έφτανε μέχρι το Βαρούλκο. Μια ουρά που "περπατούσε" με γοργούς ρυθμούς. Δύο τύποι στην πόρτα έφταναν για να κάνουν τη δουλειά που θα έπρεπε να έχει γίνει από την πρώτη κιόλας μέρα. Ήσυχα πράγματα, πολιτισμένα. Έδειχνες το εισιτήριό σου, ούτε σφραγίδες στο μπράτσο λες και είμαστε ζώα που πάνε στην σφαγή (είχε παίξει το σκηνικό αυτό την πρώτη μέρα), ούτε φωνές, ούτε πανικός, τίποτα! Μέσα, λιγότερος κόσμος από την Παρασκευή, στην αρχή ανέπνεες κανονικά, ο Gaslamp Killer έκοβε βόλτες στον χώρο πριν βγει με τον Gonjasufi στην σκηνή, οκ κατάσταση γενικώς. Περίμενα κι εγώ να δω για ποιον λόγο έχει γίνει όλος αυτός ο πανικός για τους δυο άπλυτους μαλλιάδες, για τί πράγμα παραλληρούσε τόσο καιρό η κοινότητα της Καρύτση και περίμενε να δει με... αγωνία... Έπιασα την γωνιά μου, δεν υπήρχε περίπτωση να χωθώ μέσα στον πανικό για δεύτερη μέρα. Και οκ, καλοί ήταν, ένα πανηγυράκι, πολύς κόσμος που μάλλον πήγε για να πάει και να πει πως πήγε, και πολύ vintage βρε αδερφέ! Τι σκατά, κανείς δεν φοράει πια κανονικά ρούχα; You know, κάνα τζινάκι, κάνα μακό μπλουζάκι, κάνα allstaraκι. Όλοι με τα ρούχα της γιαγιάς μας πρέπει να κυκλοφορούμε; Τέλος πάντων, φαντάζομαι πως οι ενδυματολογικές επιλογές του κοινού δεν αφορούν και κανέναν, εμένα μου έκαναν απλώς εντύπωση και είπα να το γράψω κι αυτό...

Όπως και να 'χει, είχα από την αρχή κακή άποψη για το Bios, την οποία δεν νομίζω να μπορέσει να μου την αλλάξει ποτέ. Ήταν χάλια από τότε που άνοιξε, είναι ακόμα χάλια. Και ναι, έτσι πως είναι τα πράγματα, μπορεί να είναι ένας από τους ελάχιστους χώρους που χρησιμοποιείται για συναυλίες πλέον, αλλά ρε φίλε φρόντισέ τον και λίγο. Και στο κάτω-κάτω δεν ζητάμε και τίποτα: μια έξοδο κινδύνου για παν ενδεχόμενο και decent εξαερισμό!

Άντε βρε και εις άλλα με υγεία και καλά να είμαστε που έφυγαν όλοι από εκεί μέσα αρτιμελείς. Τα-τα!

H παρένθεση ( )

• Για κάποιον περίεργο λόγο, χθες το βράδυ, κατά τη διάρκεια της συναυλίας του Rufus στον Λυκαβηττό είχα αποφασίσει αυτό το ποστ να έχει τον συγκεκριμένο τίτλο. Προφανώς κάποιον καλό λόγο θα είχα τον οποίο όμως αυτή τη στιγμή δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ... 
• Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι ότι το συναυλιακό καλοκαίρι δεν ξεκινά αν δεν πας σε μια συναυλία στον Λυκαβηττό κι αν και την έριξε τη βροχούλα του χθες το πρωί, η συναυλία έγινε κανονικότητα, δυστυχώς όμως με πολύ λίγο κόσμο. Δεν πρέπει να ήμασταν περισσότερα από χίλια άτομα, με αποτέλεσμα οι κερκίδες, ειδικά τα πάνω διαζώματα, να ήταν άδεια...  Λίγο πριν εμφανιστεί ο Rufus στην σκηνή το Φεστιβάλ Αθηνών μας ενημέρωσε ότι κατά το πρώτο μέρος της συναυλίας ο Rufus θα ήθελε να μην χειροκροτήσουμε, γιατί θα παρουσιάσει έναν κύκλο τραγουδιών, ενώ και η εμφάνισή του στην σκηνή και η έξοδός του αποτελούν μέρος της παράστασης, οπότε συγκρατηθείτει και μην χειροκροτάτε! Η αλήθεια είναι πως προσπαθήσαμε αρκετά, σε κάποιους ξέφυγε, κάποιοι γέλαγαν, ενώ κάποιοι άλλοι έκαναν sssss.... σε κάποιους άλλους.
• Για να ξηγιόμαστε... Το πρώτο μέρος στο οποίο παρουσίασε ΟΛΟ τον τελευταίο του δίσκο (All Days Are Nights: Songs for Lulu), εμφανίστηκε στην σκηνή φορώντας μαύρα ρούχα, μαύρα φτερά στην πλάτη και ένα μάυρο πέπλο (;) ή μήπως ήταν μπέρτα (;), κάθισε στο πιάνο του και επί μία ώρα και κάτι ερμήνευσε με πάθος τα κομμάτια του. Κάτι το πένθος για την μητέρα του που πέθανε τον Γενάρη, κάτι τα μαύρα, κάτι τα visuals στο βάθος με τα τεράστια μάτια, ήταν αρκετά για έναν επιφανειακό άνθρωπο όπως η αφεντιά μου να βαρεθεί κάπου μετά τα τρία τέταρτα... 
• Και μετά ήρθε το διάλειμμα να ξαλεγράρω λίγο... 
• Το δεύτερο μέρος ήταν σαφώς περισσότερο του γούστου μου, όπου είπε ακρετά κομμάτια, κανένα αρκετά γνωστό στην αφεντιά μου, παρά μόνο το I am going to a town που είπε στο encore, ενώ έκλεισε με ένα κομμάτι που έγραψε η μητέρα του Kate McGarrigle, που ήταν και αυτή τραγουδοποιός... 

Τα ΥΠΕΡ: 
1) Ήταν πέρα για πέρα επικοινωνιακός κι αυτό εμένα πάντα με συγκινεί σε έναν καλλιτέχνη. Δεν τον αντέχω τον άλλο αγγούρι πάνω στην σκηνή και ο Rufus το έχει το επικοινωνιακό και είναι και εξαιρετικά καλός στο να πετάει σχολιάκια, όπως η ατάκα για το κομμάτι που έχει γράψει για τον Jeff Buckley, ότι τον γνώρισε λέει κάποια στιγμή στην Νέα Υόρκη και κάθισαν να τα πουν ..."and I waited and waited and waited and nothing happened, something that I understand is very common in Greece too!".
2) Μετά το πρώτο μέρος γνωρίσαμε τα παιδιά που κάθονταν μπροστά μας που από την πολύ τους βαρεμάρα γύρισαν και μας ρώτησαν αν μας αρέσει κι έτσι απλά πιάσαμε το ψιλικοκό... Να 'ναι καλά τα παιδιά :)
3) Eπιτέλους άνοιξε ο Λυκαβηττός μετά από δύο χρόνια! Έναν φόβο τον έχεις βέβαια όταν κάθεσαι στις κερκίδες και βλέπεις από κάτω τις σκαλωσιές, αλλά χαλάλι, αφού το συγκεκριμένο θέατρο είναι αφενώς ο καλύτερος καλοκαιρινός συναυλιακός χώρος που έχουμε, αφετέρου ήταν ο καλύτερος χώρος για να φιλοξενήσει μια τέτοια συναυλία!
4) ΠΡΟΣΟΧΗ: σε περίπτωση που μέσα στις επόμενες μέρες ξεσπάσει καμία επιδημία πονόλαιμου και ταβλιαστείτε όλοι εκτός από χίλια άτομα μην απορήσετε. Ο Κorres ήταν εκεί (χορηγός;) και μας έδωσε σε όλους παστίλιες για τον λαιμό, οι οποίες καταναλώθηκαν από όλους σε χρόνο dt. Εξαιρετικές!!! :)))

TA KATA:
1) Μόνο που εγώ η επιφανειακή βαρέθηκα στο πρώτο μέρος. Στο τέλος βέβαια και μιλώντας και με άλλους φίλους που ήταν εκεί, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν η μόνη...
2) Οι εκνευριστικοί μέχρι αηδίας Αμερικανοί τουρίστες που είχαν έρθει να δουν τη συναυλία και σχολίαζαν με τον πιο χυδαίο τρόπο ότι έβλεπαν μπροστά τους. Τέτοιους τουρίστες να τους χέσω...

Οι τουρίστες


Αντί επιλόγου:
Το πιο ωραίο δώρο σε αυτή τη συναυλία ήταν η αφίσα που φιλοτέχνησε και μας χάρισε σε όλους όσους πρόλαβαν ο Τάσος Παπαϊωάννου, ο Οne Man Show, ο άνθρωπος πίσω από την Giganto Books, ο οποίος ένα χρόνο πριν είχε φτιάξει και την αφίσα που μοίραζε μετά τη συναυλία των Silversun Pickups! :))) 

Έπεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα...

• έπεράσαμε όμορφα και τούτη τη βραδιά.... (παιδικό τραγουδάκι αγνώστου προελεύσεως που θυμάμαι να τραγουδάμε στο μπαλέτο πριν κάτι αιώνες, στο τέλος του μαθήματος.)
• Τέλειωσε η πρώτη μέρα του Synch με απώλειες. Λιγότερος κόσμος σε σχέση με άλλες χρονιές, φτωχότερο πρόγραμμα, και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και η Άκου αυτό, όλοι όσοι βρέθηκαν χθες το βράδυ στην Τεχνόπολη ήταν είτε άντρες με μούσια/μουστάκια/κοκκάλινα γυαλιά είτε τύπισσες που φόρεσαν ό,τι vintage wear βρήκαν στην ντουλάπα της γιαγιάς τους (το vintage wear είναι ένα άλλο θέμα που θα σχολιάσουμε στο άλλο blog, μια άλλη φορά, που δεν θα αισθάνομαι τόσο κομμάτια).
• Να ξεκινήσουμε λοιπόν από το γεγονός, ότι είμαι μια γριά 33άρα που μάλλον το έχει χάσει από τις πολλές συναυλίες που έχει δει στην ζωή της (από τα 15 στο κουρμπέτι) και πλέον δεν μου κάνει τίποτα αίσθηση. Ο Gropper (aka Get Well Soon) ήταν το μοναδικό live που ήθελα να δώ, και ήταν απλώς ok. Καλό, αλλά ok... Μήπως ένας κλειστός χώρος μέσα στο καταχείμωνο θα τους ταίριαζε καλύτερα; Μήπως; Αλλά όπως είπε κι ένας φίλος χθες "θα γίνουν greece's sweethearts και στάνταρ θα πάρουν σύνταξη εδώ". Όπερ μεθερμηνευόμενον, τρέμε Μolko, ο Gropper ετοιμάζεται να σου φάει τον θρόνο! 
• Η Peaches ήταν καλή. Μουρλή, τρελή, που έφερε τα πάνω κάτω και μεταξύ μας ήταν και η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό που είδα τον κόσμο να χορεύει και να διασκεδάζει πραγματικά το live. Οπότε τη δουλειά της την έκανε μια χαρά η κοπελιά που ήρθε, πάτησε πάνω στο κοινό της (κυριολεκτικά), πέταξε αμίμητες ατάκες του τύπου "Cause if Jesus walks on water, Peaches walks on you" και "Don't drop me Athens! Cause if you do, it will be the first time ever, and you will feel ashamed not only for your city, but for your country! C'mon! Greece has enough to be ashamed of already!", άλλαζε κορμάκια σε χρόνο τύπου Flash και μας φώτιζε με το λάμπάκι που είχε στο βρακί της!
• Στον Μatt Elliott να πω τη μαύρη μου αλήθεια εγώ κοιμήθηκα. Καταλάβαινα πότε άλλαζε κομμάτι επειδή με ξυπνούσαν τα μανιασμένα χειροκτροτήματα. Μάλλον πρέπει να ήταν καλός γιατί εγώ έχασα επαφή με το αντικείμενο δύο κομμάτια αφού είχε ξεκινήσει όταν τυπάς θεούλης σηκώθηκε την ώρα που ο Εlliott έπαιζε και φώναξε "Matt Elliott, excuse me Matt Elliott, the spotlight there (ο προβολέας που έπεφτε όντως πάνω στα μάτια μας, αλλά κανέναν άλλο δεν ενόχλησε, ούτε εμένα που κοιμόμουν), must close down, we can not hear or see". Και μετά το auditorium γαμήθηκε στα γέλια, ο Matt Elliott είπε κάτι που δεν κατάλαβα - γιατί μέσα σ'όλα είμαι και κουφή - και το live εεεε ο ύπνος μου εννοώ συνεχίστηκε κανονικά.
• Ο Lolek ήταν αρκετά καλός. Ήταν ας πούμε διαφορετικός από άλλες φορές που τον έχω δει και τον έχω δει αρκετές, believe me! :) 
• Και γύρω στις 2.30 τρεις παρά εγώ ένοιωσα να παραδίδω πνέυμα (το power nap μου στον Elliott δεν είχε καταφέρει και πολλά τελικά), πεινούσα και σαν τρελή και βρεθήκαμε να τρώμε σουβλάκια στο Κολωνάκι...
• Ένας άλλος κόσμος πραγματικά... Είχα καιρό να πάω προς τα εκεί. Εμείς στο τραπέζι μας συζητούσαμε για τη Γάζα και τα σκηνικά με τα πλοία, τους θανάτους και τη Χαμάς, την "απεργία" στον Skai και την πιθανότητα να μην έχουμε δουλειά σε λίγο καιρό και τέσσερις τύπισσες απέναντι ακριβώς, με τα λευκά σορτσάκια τους, τα λούρεξ (και very in right now - my ass) φορεματάκια τους, τα Hilfiger wedges τους και το μαλλί κομμωτηρίου ασορτί χρώμα με το χρυσαφί μπλουζάκι τους και το χρυσό τεράστιο ρολόι τους χαχάνιζαν (και δικαίωμά τους) με ό,τι έβλεπαν. Ακόμα και με το πρεζόνι που ήρθε και μας ζήτησει (με περισσή ευγένεια μπορώ να πω) χρήματα, το οποίο κοίταξαν με ύφος "τί θέλει αυτός εδώ και μας χαλάει την εικόνα"... Άλλος κόσμος σου λέω. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά η εντύπωση που μου έμεινε ήταν αυτή και μάλλον δύσκολα θα άλλαξει...
• Τέλος πάντων, πάει κι αυτή η μέρα... Σήμερα προβλέπεται ή Synch πάλι ή Rufus ή τίποτα γιατί βλέπεις πως είναι έξω ο καιρός. Και μεταξύ μας, προτιμώ το τελευταίο, γιατί όπως είπαμε είμαι μια γριά 33άρα, που δεν το αντέχει πλέον το ξενύχτι, δεν αντέχει να βλέπει παντού τις ίδιες φάτσες, δεν αντέχει τις άνευ λόγου εξόδους και προτιμά (so 60 year's old of you) να μένει μέσα με καλή παρέα, φαγητό και meaningful λιώσιμο ακούγοντας τα 78άρια του Αττίκ. Και μέσα σε όλα αυτά θέλω να αναφέρω (για να καταλάβεις πόσο γριά αισθάνομαι) ότι εγώ κουράζομαι και είμαι ακόμα τριαντακάτι και η γιαγιά μου που είναι 95 απλώνει ακόμα μόνη της φύλλο για πίτες! Enough said...

Tango with lions

• Τango with Lions η αλλιώς η Κat από τους My Wet Calvin πριν από τέσσερις μείνουν δύο. Μπες τώρα στο myspace τους και άκουσε έξι κομμάτια τους. Περίμενε λίγο καιρό και θα κυκλοφορήσει από την Inner Ear και το debut album τους. Αν δεν μπορείς  να περιμένεις πήγαινε την Παρασκευή αυτή στον Ιανό όπου μαζί με την θερεμινίστρια May Roosevelt παίζουν στο πλαίσιο του Πρώτου Ήχου που διοργανώνει η Athens Voice. Αν δεν τους ερωτευτείς με το πρώτο άκουσμα να μην με λένε όπως με λένε. Κι είχα τόσο καιρό να ακούσω κάτι τόσο όμορφο. Ακόμα εδώ είσαι; xx

Editors 14.04.2010 Fuzz Athens

Rihanna is coming to town

• Τα μαθάτε ετσι; Η Rihanna έρχεται την 1η Ιουνίου στο Καραϊσκάκη. 
• Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινά την Τρίτη 23/3. 
• Οι τιμές τους ξεκινούν απο 50 ευρώ για την Arena B και για τα πρώτα 2.000 εισιτηρια, μετα παει 60 ευρώ. Για την Arena A 80 ευρώ, καθήμενοι Β 70 ευρώ, καθήμενοι Α 100 ευρώ και VIP 250 ευρώ.

H ανακοίνωση!!!

την κάνω απλώς copy paste από το mail που μόλις πήρα. 

Άντε βρε, και εις άλλα με υγεία! 

• Με έκπληξη και αγανάκτηση η εταιρεία Ιntershow Productions έλαβε, ένα απλό email στης 14 / 03 / 2010, δηλαδή μόλις μια μέρα πριν τη συναυλία  κι ενώ έχουν προπωληθεί ήδη πάνω από 1200 εισιτήρια, από τον  μάνατζερ της Dionne Warwick , ότι η τραγουδίστρια δεν θα έρθει στην χώρα μας για τη συναυλία της 15/3 /2010!!!,  με πρόφαση ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως αναφέρει στο email,  ότι η χώρα μας θα βάλει σε κίνδυνο την ζωή της, λόγω των απεργιών και της δύσκολης κατάστασης που επικρατεί εδώ!!! ( φρασεολογία που ακριβώς χρησιμοποίησε στο  email του management της κυρίας Dionne Warwick). Καμία διαβεβαίωση, μέσω του ελληνικού και ξένου τύπου , μέσω του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος και μέσω της αμερικανικής πρεσβείας στην οποία αποταθήκαμε και από την οποία ενημερώθηκε η καλλιτέχνιδα και οι υπεύθυνοι του συγκροτήματος για την πραγματική κατάσταση στην Ελλάδα, δεν στάθηκε αρκετή για να ανατρέψει τη στρεβλή εικόνα δήθεν κινδύνων στη χώρα μας. Η εταιρία Intershow Productions με λύπη της ανακοινώνει  ότι ακυρώνεται η συναυλία της κυρίας Dionne Warwick στης 15/03/10 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, λόγω ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ της τραγουδίστριας  και- αν και η ίδια δεν φέρει καμία ευθύνη- ζητά τη κατανόηση από το κοινό και τους εμπλεκόμενους φορείς για την όποια ταλαιπωρία και δηλώνει ότι ήδη έχει αναθέσει την υπόθεση σε δικηγορικό γραφείο ώστε να επιβληθούν όλες οι νόμιμες συνέπειες από την απαράδεκτη, αντισυμβατική , προσβλητική για την Ελλάδα και πρωτοφανή για την σφαίρα των δραστηριοτήτων της εταιρίας μας συμπεριφορά του υπεύθυνου manager και της ίδιας της καλλιτέχνιδας. Όσοι έχουν αγοράσει εισιτήριο μπορούν να το επιστρέψουν και να πάρουν τα χρήματά τους πίσω από τα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής...
   

H ακύρωση

• Ακυρώθηκε η σημερινή συναυλία της Dionne Warwick, που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα. 
• Σύμφωνα με όσα έχω μάθει μέχρι στιγμής (και περιμένω ακόμα την ανακοίνωση της εταιρείας) είναι ότι ο μάνατζερ της Warwick δήλωσε με ένα απλό mail ότι «η κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας και οι απεργίες θα βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή της Dionne Warwick».
• Πραγματικά, και η δική μου η ζωή κινδυνεύει καθημερινά από την «κατάσταση» που επικρατεί στην Ελλάδα. Είμαστε σοβαροί; Και να πω πως δεν είχε προπώληση; Κυρία μου στην Αθήνα θα ερχόσασταν, όχι στο Κουβέιτ! 

Viva?

• Πόσες φορές έχεις πάει σε συναυλία κι ενώ περιμένεις να περάσεις τέλεια, να δεις την μπάντα που τόσο γουστάρεις, απογοητεύεσαι σε σημείο που φεύγεις πριν αυτή τελειώσει; 
• Ούτε από σινεμά δεν έχω σηκωθεί να φύγω στη μέση της ταινίας επειδή αυτή δεν μου αρέσει. 
• Χθες όμως απογοητεύτηκα τόσο που δυστυχώς σηκώθηκα κι έφυγα πριν οι Xaxakes φύγουν από τη σκηνή του Fuzz.
• Καταρχήν ο ήχος - ειδικά στην αρχή - ήταν χάλια. Οι μουσικοί ακούγονταν μια χαρά, ο Νάστας όμως σαν να τραγουδάει μέσα από πηγάδι. 
• Το ήξερα ότι δεν θα υπάρχει πρόγραμμα στη συναυλία. 
• Ενθουσιάστηκα που ξεκίνησε με το My way του Sinatra.
• Χάρηκα που τον είδα τον ίδιο τόσο ενθουσιασμένο με τον ΠΟΛΥ κόσμο που είχε μαζευτεί, αλλά κάτι με χάλασε. 
• Μήπως να ήταν αυτή η συνεχής εναλλαγή Xaxakes - διασκευή- Xaxakes - διασκευή - Xaxakes - διασκευή; Μήπως που ο κόσμος ήταν ότι του φανεί του Λωλοστεφανή; Και πάλι δεν ξέρω. 
• Δεν με ξεσήκωσε, δεν με έκανε να χορέψω όπως είχα στο μυαλό μου. Δεν με γύρισε πίσω στα παλιά. Κάτι υπήρχε στην ατμόσφαιρα, κάτι βαρύ, κάτι που δεν κατάφερε να κάνει το κοινό να ξεσηκωθεί. Ούτε κάτω, ούτε πάνω στον εξώστη. Τουλάχιστον μέχρι και την στιγμή που έμεινα εγώ. Δεν ξέρω τι μπορεί να έγινε μετά... 

υ.γ. η χθεσινή συναυλία δεν αλλάζει ούτε στο ελάχιστο την αγάπη μου για τους Xaxakes. Απλώς απογοητεύτικα λίγο... 

The Voyage Limpid Sound

• Πολύ καλό το χθεσινό live των Fiery Furnaces, έπαιξαν και μία ώρα και κάτι τα παιδιά, αλλά το θέμα μας όπως καταλαβαίνεις δεν είναι αυτοί, αλλά το support! 
• Kι όμως! Νομίζω, ότι ήταν η πρώτη φορά χθες που έβλεπα το κοινό να δίνει σημασία στο support. Δώδεκα άτομα επί σκηνής, οι ΕΝΝΙΑ (!!!) στα φωνητικά! 
• Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι Τhe Voyage Limpid Sound, κι αν έχω καταλάβει σωστά, είναι ο Σέργιος Βούδρης, η βασική φωνή και τα πλήκτρα. Άλλα οκτώ άτομα (που ήταν χθες στο AN) ήταν στα backing vocals, δύο κιθάρες κι ένα μπάσο. Αν μέτρησα σωστά! Είναι και τόσο μικρή η σκηνή του ΑΝ που όλο και κάποιον δεν θα είδα. 
• Σύμφωνα με το myspace τους είναι "η με μορφή τραγουδιών βαλβίδα εκτόνωσης των συμπλεγματογόνων εμπειριών του Σέργιου Βούδρη. Φτιαχτήκανε τον Οκτώβριο του 1980 και για πολλά χρόνια λειτούργησαν μέσω των σπιτικών ηχογραφήσεων. Ως ανοιχτό μουσικό συγκρότημα μπορεί να απαρτίζονται από ένα ως εκατό άτομα, με μέσο όρο τα δεκαπέντε. Προς το παρόν παίζουν ποπ και ροκ στα αγγλικά".
•  Το 2000 κυκλοφόρησε το Electronically Enhanced Dream, σε 950 κόπιες, το οποίο λέει έγινε ανάρπαστο από τους ψυχεδελικούς κύκλους της Ευρώπης και αυτή τη στιγμή θεωρείται συλλεκτικό κομμάτι...
• Κάπου πήρε το αυτί μου τώρα ότι τους άρπαξε λέει η Archangel... Ίδωμεν... 
• Γιατί αν βγει σε CD αυτό που άκουσα χθες, προσωπικά θα κάνω ψυχεδελικό πάρτυ. 
• Όσο για τους Fiery Furnaces, το μόνο που μπορώ να πω, μιας και δεν γνωρίζω πλήρως τη δισκογραφία τους (έχουν και 9 άλμπουμ πανάθεμά τους), είναι ότι κάνουν κάτι μαγικό: εκεί που σε κουράζουν, κάπως, κάπου το γυρνάνε και ξαφνικά εκεί που αισθάνεσαι ότι θες να τα παρατήσεις και να σηκωθείς να φύγεις, καρφώνεσαι και τους απολαμβάνεις ακόμα περισσότερο από πριν. 

(προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η φωτογραφία από πάνω είναι "κλεμμένη" από το myspace τους).

p.s. Ιδέα μου ήταν ή η Eleanor Friedberger ήταν λίγο παρμένη χθες; Λες να φταίει που το είχαμε κάνει τεκέ το An ή απλώς δεν είχε διάθεση να τραγουδίσει για την πατρίδα της (ρε γαμώτο);;; 

Mercury Rev Rocked!

• Το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Αν πας Faith No More να μου πεις πως ήταν. Οι Mercury Rev γάμησαν πάντως. Όχι γιατί δεν ήσουν εκεί (inside Primavera joke), αλλά γιατί κατάφεραν να ξεσηκώσουν τα 1000 (πολλά λέω;) άτομα που μπήκαν στον κόπο να βρεθούν χθες στο Κηποθέατρο. Τι κι αν στην αρχή ήταν ξενέρωτα κι όλοι κάθονταν στις κερκίδες. Σιγά-σιγά άρχιζες να βλέπεις κόσμο να τις εγκαταλείπει και να κάθεται όσο πιο κοντά στην σκηνή γίνεται. Και καταλήξαμε στο encore να τραγουδάμε όλοι μαζί το Goddess on a Highway στα μούτρα (κυριολεκτικά) του Donahue.

• p.s. και το κλου της βραδιάς! Βγαίνοντας από το Κηποθέατρο γύρω στις 11 (δεν ηταν πιο αργά), σταμάταει μπατσικό μπροστά μας και μας ρωτάει αν είχε κάτι λέει στο θέατρο, γιατί τους πήραν τηλέφωνο για διατάραξη κοινής ησυχίας... Εμ, το Κηποθέατρο είναι στου Παπάγου, τι περίμενες; Πάλι καλά που δεν μας μάζεψαν όλους με την κλούβα...

I'm the changing man waiting for the bang

• Μία ώρα και 17 λεπτά ακριβώς! Ένα encore και μετά άλλο ένα και μετά άντε σπίτια σας!

• Τι ευτυχία να είσαι παρών σε ένα καταπληκτικό live, μια συναυλία, τη δεύτερη καλύτερη για μένα φέτος το καλοκαίρι!

• Αν και στην αρχή φαινόταν ότι δεν θα μαζευτεί πολύς κόσμος, τα πράγματα άλλαξαν λίγο πριν ο Weller βγει στην σκηνή. Γύρω στις 10 παρά παρατήρησα ότι το Βράχων ήταν σχεδόν γεμάτο, είχες μια άνεση χώρου γύρω σου είναι η αλήθεια, αλλά μεταξύ μας, ήταν απλώς τέλεια γιατί μπορούσες να χορέψεις, χωρίς να σπρώχνεις ή να σε σπρώχνουν! Είχε τον κόσμο που έπρεπε να έχει. Κι όπως είπε και ο φίλος μου ο Ηλίας "ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ακόμα και στα 30 ρίχνουμε τον μέσο όρο ηλικίας εδώ μέσα". Και δεν ήταν και ψέμα! Αλλά ο κόσμος που μαζεύτηκε χθες στο Βράχων δεν πήγε για να τον δουν σε ακόμα μια συναυλία. Δεν είδα τους κλασικούς που βλέπω κάθε φορά, δεν χρειάστηκε κάθε ένα μέτρο να σταματάω για να χαιρετίσω κόσμο και συναδέλφους που είχαν σκάσει "για τον χαβαλέ της υπόθεσης". Nαι, οκ, υπήρξαν και κάποιες εξαιρέσεις, αλλά μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού...

• Ο κόσμος που ήταν εκεί χθες πήγε για να δει και να ακούσει live για πρώτη φορά τον άνθρωπο που αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια αυτού που θέλουμε να ονομάζουμε μουσική ιστορία. Ξεκίνησε το live με κομμάτια από το πρόσφατο "22 Dreams" και συνέχισε με τραγούδια από όλη του την πορεία με τα Wild Woods, Changing man, Push it along Τown called Malice, You do sth to me, Shout to the top και That's entertainment να ξεσηκώνουν το κοινό! Όλοι γύρω μου χόρευαν και τραγουδούσαν, σου φαινόντουσαν όλα τόσο τέλεια, όπως πρέπει να είναι κάθε συναυλία κανονικά... Όχι ημίμετρα και μετριότητες... Όλα ήταν απλώς καταπληκτικά και το γράφει αυτό ένας άνθρωπος που δεν θεωρείται ο μεγαλύτερος φαν του Weller.

• Για μένα έχει μείνει ακόμα μία συναυλία για να κλείσει το μουσικό μου καλοκαίρι. Την ερχόμενη Τετάρτη θα τα πούμε στους Mercury Rev και μετά θα μου επιτρέψετε να πάω να αράξω σε μια παραλία (μπορεί και δύο και τρεις) παρέα με τον σκύλο μου και τους φίλους μου... Ουφ!

coca cola soundwave 09...

• Αν εξαιρέσεις τον χάλια ήχο (πολύ χάλια ήχο για την ακρίβεια) ήταν καλά! Ανεκτά! Έφτασα την ώρα που στην σκηνή ήταν οι Le Page. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το γκρουπάκι μου αρέσει πολύ. Καθαρά pop ήχος, χαρούμενος, γλυκός σαν καραμέλα, σχεδόν παιδικός! Δεν νομίζω βέβαια ότι τους πάνε οι μεγάλοι συναυλιακοί χώροι, θα ήθελα να τους έβλεπα χειμώνα σε κάποιο μικρό χώρο! Οι Primal Scream βγήκαν με μια κάποια καθυστέρηση. Όχι ότι με ενόχλησε αυτό. Αυτό που με εξόργησε όμως πραγματικά ήταν ο απαίσιος ήχος. Πραγματικά σε κάποια φάση νόμιζα ότι ή έχει λιώσει ο εγκέφαλός μου και τρέχει από τα αυτιά μου ή ότι απλώς ματώσαν τα αυτιά μου. Χάλια, χάλια, χάλια. Οι Flakes ποτέ δεν μου είπαν κάτι, ούτε το άλμπουμ τους, ούτε και το χθεσινό τους live. Οι Bloc Party από την άλλη ήταν απωθημένο από το φετινό Primavera. Δεν τους είχα δει, μάλλον γιατί έπαιζα αργά. Χθες ήταν καλοί, ίσως και κάτι παραπάνω από καλοί. Σίγουρα επαγγελματίες. Δεν έπαιξαν όμως το Two More Years. :( Φυσικά και δεν κάθισα στο dj set του Mahoney. Εργάσιμη μέρα η επόμενη, γαρ! Άντε και του χρόνου με καλύτερο ήχο! Α, και μια ακόμα παρατήρηση: ΠΕΝΤΕ ΕΥΡΩ Η ΜΠΥΡΑ;;;;;;;;;;;; Πάμε καλά;

• p.s. νομίζω ότι τον τελευταίο καιρό γκρινιάζω πολύ για τα live, αλλά θεωρώ ότι δεν έχω δει και κάτι που να αξίζει τελευταία (είπαμε εξαιρούνται οι Silversun Pickus και οι God is an Astronaut). Είχα αρχίσει να αισθάνομαι σαν τον Waldorf (ή τον Statler δεν έχει σημασία) που κάθεται πίσω πίσω στις συναυλίες ή στον εξώστη του Gagarin για γκρινιάζει. Ένας φίλος με διαβεβαίωσε ότι μάλλον φταίει το γεγονός ότι ειδικά τους τελευταίους μήνες δεν έχουμε χάσει σχεδόν καμία συναυλία... μάλλον ήρθε ο καιρός για ένα διάλειμμα. Διακοπές ρε παιδί μου, χωρίς συναυλίες. Άντε ακόμα μία, Mercury Rev στις 22 Ιουλίου. Και μετά υπόσχομαι στον εαυτό μου να μην πάω σε live για κανα δίμηνο... ναι, καλά!

Silversun pickups

• Kι αν έχω πάει σε συναυλίες, κι αν έχω δει μπάντες, αυτό όμως του φετινού καλοκαιριού είναι απ' τ' άλλα! Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που μπορώ να πω πως κουράστηκα από τα μέτρια live (κι αυτό συμπεριλαμβάνει κι αρκετά του εξωτερικού). Με εξαίρεση ένα και μοναδικό μέσα στον χαμό! Οι Pickups, straight from LA, έδωσαν την περασμένη Τετάρτη στο Gagarin - κατά την ταπεινή μου γνώμη - ΤΟ καλύτερο live. Τι κι αν έπαιξαν για λίγους, τι κι αν το σετ ήταν μικρό σε χρονική διάρκεια, οι τύποι τα έσπασαν, γάμησαν! Προσωπικά με έπιασαν από το πρώτο κομμάτι κιόλας, το Growing old is getting old, που έχει γίνει πλέον ο "ύμνος" μου.

• Όσο για το αυριανό live της Coca Cola, να πω την αλήθεια δεν περιμένω και πολλά. Αντε ίσως τους Bloc Party που τους έχασα πριν κανα μήνα στην Βαρκελώνη - γιατί κοιμόμουν... Ναι, οκ, και τους Primal Scream γιατί αν θυμάμαι καλά, τους είχα χάσει και αυτούς το 2004.

• Τον Antony (and the Johnsons) είναι τελικά γραφτό να μην τον δω ποτέ στην Ελλάδα. Πάλι τον έχασα χθες και πάλι λόγω δουλειάς :(