Από την Ολλανδία με αγάπη

Η ιστορία ξεκινάει τρία χρόνια πριν, όταν βρέθηκα για δουλειά στο Παρίσι, για δύο εβδομάδες... Σίγουρα δύο από τις καλύτερες εβδομάδες της επαγγελματικής μου ζωής... Στο διάστημα που ήμουν εκεί συγκατοικούσα με μια γραφίστρια, που δουλεύει στην αντίστοιχη με εμένα έκδοση της Ολλανδίας, πιο μικρή από μένα, σαφώς πιο μαζεμένη από μένα (όντας βορειοευρωπαία), με απίστευτη όρεξη να εξερευνήσει όλο το Παρίσι στις 3 ώρες που είχαμε ελέυθερες κάθε μέρα... Μου έβγαλε το λάδι...

Από τότε, κρατήσαμε επαφή μέσω mail και blog, όπου η μία παινεύει την άλλη για τα κατορθώματά της. Η Eefje που λες, είναι ένας εξαιρετικά καλλιτεχνικός άνθρωπος. Δεν έχει αφήσει craft για craft τα τελευταία δύο χρόνια. Ξεκίνησε με σχέδιο και πέρασε χωρίς φόβο και πάθος στην ραπτική και το βελονάκι (εγώ ακόμα το προσπαθώ το τελευταίο).

 

To An abundance of Katherines του John Green στην αγγλική και ολλανδική εκδοσή του και ο σελιδοδείκτης που δημιούργησε η Eefje... 

Το τελευταίο της εγχείρημα το βρήκα εξαιρετικό! Ονομάζεται "I found a bookmark" και ιδέα είναι απλή. Είσαι μέλος μιας δανειστικής βιβλιοθήκης (προφανώς το εξωτερικό που ιδέα είναι απίστευτα διαδεδομένη), παίρνεις ένα βιβλίο σπίτι σου να διαβάσεις. Όταν το τελειώσεις, παίρνεις μια λευκή κάρτα ή ένα κομμάτι λευκό χαρτόνι σε διαστάσεις σελιδοδείκτη, και σκετσάρεις, ζωγραφίζεις κλπ κάτι, κάτι που σου ενέπνευσε το βιβλίο που διάβασες. Πριν παραδόσεις το βιβλίο πίσω στην βιβλιοθήκη, παραχώνεις τον σελιδοδείκτη σου στις σελίδες του βιβλίου, αφού το φωτογραφίσεις ή σκανάρεις και το ανεβάζεις στο site I found a bookmark. 

Άραγε οι βιβιλιοθηκάριοι θα αφήσουν μέσα τους σελιδοδείκτες για να τους δει ο επόμενος που θα δανειστεί το βιβλίο; Οι άνθρωποι που θα τον βρουν θα θέλουν να τον κρατήσουν, θα τον πετάξουν ή θα τον αφήσουν μέσα για τον επόμενο αναγνώστη; Θα τους εξάψει την περιέργια να μπουν στο site και να δουν τι ακριβώς γίνεται ή το project θα ξεχαστεί πριν ακόμα ξεκινήσει; Θα καταφέρει το I found a bookmark να γίνει ένα παγκόσμιο project ή θα πατώσει;

Μπορεί στην Ελλάδα οι δανειστικές βιβλιοθήκες να μην είναι διαδεδομένες, αν και σε πολλές από αυτές γίνεται καταπλητική δουλειά από ορισμένους από τους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί, όμως είναι ευκαιρία, τώρα και με την κρίση, αν δεν μπορούμε να αγοράσουμε ένα βιβλίο να το δανειστούμε από την βιβλιοθήκη του δήμου μας... Ίσως η ιδέα της Eefje, να καταφέρει να αναβιώσει την έννοια και τη σημασία του δανεισμού ενός βιβλίου...

 

Άλλα νέα;

Καιρό έχω να γράψω. Ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα όταν κάνεις κάτι που σου αρέσει τόσο πολύ και δεν μπορώ να πιστέψω πως έφτασαν τόσο γρήγορα και τα Χριστούγεννα. Από το πολύ ράψιμο ξέχασα αυτό εδώ το blog, όχι πως δεν το παρακολουθώ, απλώς δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ μαζί του...

Στα νέα της μέρας, ένα σκυλάκι αδέσποτο βρήκε σπίτι, αφού φιλοξενήθηκε για λίγο στο δικό μας σπίτι. Ενα μωρό, ούτε ενός έτους, μαύρο κοκεράκι, μας πήρε από πίσω στην βόλτα μας με τη Νίλα και ούτε λίγο, ούτε πολύ, και κυρίως επειδή εγώ είναι να μην πετύχω αδέσποτο στο δρόμο, βρήκε καινούργια οικογένεια. Αφού η παλιά του το παράτησε ή της έφυγε... Όμως ούτε στοιχεία είχε πάνω του, ούτε τίποτα. Έτσι η καινούργια του μαμά, η κτηνίατρος της δική μας σκυλίτσας, το πήρε με χαρά και το πρόσθεσε στη δική της οικογένεια. Τέλος καλό θέλω να πιστεύω...

Ο κούκλος ξαπλάρει στο χαλί της κουζίνας...

Σε ακόμα περισσότερα νέα της μέρας, ή για την ακρίβεια της χθεσινής βραδιάς, γίναμε μάρτυρες απίστευτου γιουχαρίσματος ενός ακόμα πολιτικού προσώπου. Εκεί που είχαμε πάει να δούμε στο Ίδρυμα Ευγενίδου την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ του Πιέρ Υβ Κουστώ (γιού του Ζακ Υβ Κουστώ) για την διάσωση της Μεσογείου (ναι, όταν είσαι άνεργη βρίσκεις χρόνο ακόμα και για τη διάσωση της θαλάσσιας χελώνας που λέει ο λόγος), ανεβαίνει στο πόντιουμ να μιλήσει η Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Δικαίου, Επιστήμης και Τεχνολογίας, Διονυσία-Θεοδώρα Αυγερινοπούλου, άρχισε να πέφτει το απίστευτο κράξιμο από τον κόσμο που βρέθηκε για να παρακολουθήσει την προβολή. Η κυρία είναι μέλος της Ομάδας Δράσης «Ωκεανοί» που έχει δημιουργήσει ο γιός του Κουστώ και με το που άνοιξε το μικρόφωνο άρχισε και ο πανικός. Αν με ρωτήσεις δεν ήταν αδικαιολόγητος. Η συμπεριφορά της απέναντι στον κόσμο ήταν απαράδεκτη κι όταν κάποιος της φώναξε πως "εδώ ο κόσμος πεινάει", εκείνη με ένα μιδίασμα απάντησε, "να περάσετε έξω και να σταματήσετε να φωνάζετε"... 

Ελπίζω η κυρία να μην θεωρεί πως το χειροκρότημα που ακολούθησε και συνόδεψε ολόκληρη την ομιλία της πως ήταν για να την επευφημίσουν, αλλά να κατάλαβε πως ήταν ο τρόπος του κοινού να την διακόψουν...

Για όποιον ενδιαφέρεται πάντως, το ντοκιμαντέρ τιτλοφορείται "Τα μυστικά της Μεσογείου" και δημιουργήθηκε από τον Πιέρ-Υβ Κουστώ σε συνεργασία με τον υδροβιολόγο Enric Sala για το κανάλι National Geopraphic, εκατό χρόνια από τη γέννηση του θρυλικού θαλάσσιου εξερευνητή Ζακ-Υβ Κουστώ.

Και εις άλλα με υγεία και Καλά μας Χριστούγεννα...