και η ζωή συνεχίζεται... Μέσα σε αυτόν τον μήνα κατάφερα με τεράστια επιτυχία να κανονίσω τα της ανεργίας μου και το κυριότερο, να επανακτήσω την ηρεμία μου και να γίνω κανονικός άνθρωπος και πάλι. Ένας κανονικός άνθρωπος που σε λίγους μήνες δεν θα έχει λεφτά, αλλά δεν γαμιέται; Και να είχα, θα έπρεπε να τα δώσω...
Αν το σκεφτείς λίγο χιουμοριστικά το θέμα, γιατί πολύ μαυρίλα έχει πέσει, η ανεργία σε επαναφέρει σε μια κατάσταση που είχες από καιρό ξεχάσει πως είναι... Απολαμβάνεις περισσότερο το σπίτι σου, βρίσκεις πιο διασκεδαστικούς τρόπους να ξεφύγεις από την καθημερινότητά σου, πας στην λαϊκή γιατί μπορείς (!), χαζεύεις τις μουστάρδες στο σουπερμάρκετ με τις ώρες γιατί δεν έχεις και τίποτε άλλο να κάνεις και το κυριότερο, είσαι σε κατάσταση ζεν.
Στο μεταξύ, έχεις αποφασίσει πως θακάνεις προσπαθήσεις να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα, που ξέρεις ότι δεν θα σου αποδώσει στην αρχή τουλάχιστον πολλά, αλλά άμα δεν το προσπαθήσεις δεν θα μάθεις ποτέ! Παράλληλα βρίσκεις τρόπους να φάς με τρόπο την αποζημίωση, πριν στην φάει η εφορία και κανονίζεις ταξίδια για του χρόνου, γιατί μπορείς ρε, και ούτε άδειες έχεις να ζητήσεις ούτε τίποτα από κανέναν!
Μου δίνω ένα δίμηνο ακόμα μέχρι να αρχίσω να φρικάρω που ο μισθός δεν μπαίνει κάθε μήνα πλέον και που τα έτοιμα έχουν αρχίσει να πιάνουν πάτο, αλλά στο μυαλό μου υπάρχει μόνο ένα πράγμα: η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας μακριά από κάθε μαλάκα και κάθε γραφείο που με έκανε να αποκτήσω υπερμετροπία στα 25, ψυχοσωματικά στα 30 και ψυχολογικά στα 34. Ουστ!
Αν το σκεφτείς λίγο χιουμοριστικά το θέμα, γιατί πολύ μαυρίλα έχει πέσει, η ανεργία σε επαναφέρει σε μια κατάσταση που είχες από καιρό ξεχάσει πως είναι... Απολαμβάνεις περισσότερο το σπίτι σου, βρίσκεις πιο διασκεδαστικούς τρόπους να ξεφύγεις από την καθημερινότητά σου, πας στην λαϊκή γιατί μπορείς (!), χαζεύεις τις μουστάρδες στο σουπερμάρκετ με τις ώρες γιατί δεν έχεις και τίποτε άλλο να κάνεις και το κυριότερο, είσαι σε κατάσταση ζεν.
Στο μεταξύ, έχεις αποφασίσει πως θα
Μου δίνω ένα δίμηνο ακόμα μέχρι να αρχίσω να φρικάρω που ο μισθός δεν μπαίνει κάθε μήνα πλέον και που τα έτοιμα έχουν αρχίσει να πιάνουν πάτο, αλλά στο μυαλό μου υπάρχει μόνο ένα πράγμα: η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας μακριά από κάθε μαλάκα και κάθε γραφείο που με έκανε να αποκτήσω υπερμετροπία στα 25, ψυχοσωματικά στα 30 και ψυχολογικά στα 34. Ουστ!
