away from home: τουρίστας στη Θεσσαλονίκη part A

• Έχω ένα θεματάκι τελικά όταν φεύγω για κάπου μόνη μου. Ένω το γουστάρω πάρα πολύ, ειδικά τη φάση του ταξιδιού (με όποιο μέσο), τελικά φτάνοντας στον προορισμό μου πάντα κάτι με χαλάει. Μάλλον ότι ενώ μου αρέσει η ιδέα του να βρεθώ μακριά απο όλους, να κάνω βόλτες και να πηγαίνω για καφέ μόνη μου, θεωρώ εντελώς decadence να πηγαίνω για φαγητό μόνη μου. Άλλο ο καφές. Όταν βλέπω ανθρώπους που τρώνε μόνοι τους μελαγχολώ... Για να καταλάβεις, για να μην μπω στην διαδιακασία και μελαγχολήσω με τον ίδιο μου τον εαυτό που τρώει μόνος του, έκανα ντου στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς και πήρα κρακιεράκια και σοκολάτες. Δεν ξέρω πόσο θα με κρατήσουν, αλλά είναι φαϊ. Και δεν τον τρώω μόνη μου. Δηλαδή το τρώω, αλλά δεν με βλέπει κανείς που είμαι μόνη μου.

• Τη Θεσσαλονίκη νομίζω πως την αγαπώ. Μου κάνει σαν πόλη. Με κάνει να αισθάνομαι καλά. Όπως και η Σαμοθράκη, αλλά στη Σαμοθράκη δεν θα πήγαινα να ζήσω. Στην Θεσσαλονίκη θα έμενα άνετα. Αν ακούσει κανείς τίποτα για καμιά δουλειά εδώ ας το πει. Θα πουλήσω και το αυτοκίνητο και θα πάρω μια Vespa. Έχεις δει τι γίνεται εδώ από κίνηση; Της πόρνης! Vespa και πάλι Vespa. Kι ας βρέχει συνέχεια. Κι ας έχει και υγρασία που κάνει το μαλλί μου φριζέ αλά 80΄s. Είναι όμορφη πόλη, μαζεμένη, με ωραία μαγαζάκια. Κι έχει και φεστιβάλ. Αμέ! Το Reworks που ξεκινάει σήμερα και τελειώνει αύριο. Κι έχει και εκθέσεις και έχει και Μπιενάλε και έχει και προβολές! Αμέ, αμέ!

• Για το Reworks θα σου τα πω όλα αύριο, μπορεί και την Κυριακή. Τώρα πρέπει να φύγω από αυτό το κατά τα άλλα συμπαθές δωμάτιο και να κοινωνικοποιηθώ λίγο. Μου έχουν τάξει και σούπερ περιποίηση. Άντε να δω! Σμουτς.