17.3.10

Η πολυκατοικία και οι ροζ τσιχλόφουσκες

 Μεγάλες ροζ τσιχλόφουσκες, ζουμερές και γλυκιές, τόσο γλυκιές που το πιθανότερο είναι να σου πέσουν τα δόντια σε χρόνο dt. Αλλά είναι τόσο τέλειες, ρε γαμώτο! xixi
  • Είμαι ακόμα στο γραφείο και στην τηλεόραση ακούω τον καιρό. Ανεβαίνει λίγο - λίγο η θερμοκρασία. Άντε, γιατί θέλω να αρχίσω να παίρνω το ποδήλατό μου στη δουλειά. Λεφτά για βενζίνη δεν έχω (έχω δηλαδή, αλλά σιγά μην τα σκάσω σε αυτούς) και έχω καταλάβει πια (και μετά από τόσα χρόνια οδήγησης), ότι περισσότερο σπάνε τα νεύρα μου όταν οδηγώ, παρά με εξυπηρετεί να παίρνω το αυτοκίνητο για να πάω στο γραφείο... 
  • Και τώρα που είπα νεύρα, έχεις παρατηρήσει ότι όλοι έχουν νεύρα; Πολλά! Όλοι φωνάζουν, τσιρίζουν, γκρινιάζουν, κορνάρουν, βρίζουν, σιχτιρίζουν. Δεν τους φτάνουν τα χρήματα, τα έξοδα τρέχουν, οι τιμές ανεβαίνου, η βενζίνη δεν φτάνει, τα λεφτά δεν φτάνουν και μέσα σ'ολα δεν τολμάς να καθυστερήσεις μια μέρα την πληρωμή μιας δόσης και οι μαλάκες σε παίρνουν τηλέφωνο να σου τα πρήξουν! Σκατά... 
  • Την ώρα που έφευγα σήμερα από το σπίτι για να πάω στη δουλειά άκουγα κραυγές απόγνωσης από όλη την πολυκατοικία. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, μια γυναίκα ούρλιαζε, μια άλλη μιξοέκλαιγε στο τηλέφωνο ότι δεν της φτάνουν τα χρήματα. Μπροστά στο ασανσέρ κι όση ώρα περίμενα να φτάσει στον όροφό μου, κρυφάκουγα... Πάγωσε το αίμα μου... Τί κατάσταση είναι αυτή; Πως θα είναι τα πράγματα από εδώ και πέρα; Τι θα γίνει; Μέσα σε δευτερόλεπτα, μέχρι δηλαδή να ανέβει το ασανσέρ από τον πρώτο στον δεύτερο όροφο, είχα χάσει την όποια καλή διάθεση είχα. 
  • Ελπίζω πως με την αλλαγή του καιρού να αλλάξει λίγο η διάθεσή μας. Κι ας χρωστάμε, κι ας μας χρωστάνε... Δεν έχει γούστο η μουντρουχίλα, η μουνταμάρα και το γκρίζο. Προσπαθώ να δω τα πράγματα λίγο πιο χαρούμενα, πιο φωτεινά, μέσα από την μεγάλη μου ροζ τσιχλόφουσκα... Άλλωστε, τι καταφέρνεις με το να βρίζεις και να χαλιέσαι; Τίποτα. Το ξέρω καλά αυτό. Το βιώνω στο πετσί μου κάθε μέρα. Και κάθε μέρα εκνευρίζομαι, και κάθε φορά φρενάρω τον εαυτό μου και σκέφτομαι "όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά". 


άκου αυτό μασώντας τσιχλόφουσκα και κάνοντας επιδεικτικά τεράστιες φούσκες!!! :)





p.s. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑNGIE! <3

2 σχόλια:

Raggedy Man είπε...

Γάμησέ τα... Τρελά νεύρα όντως... Ευτυχώς, αντί να ξεσπάω, όταν μου γυρνάνε τα μυαλά πέφτω σε κατατονία και δεν ενοχλώ το κοινωνικό μου περίγυρο. Γι' αυτό μ' αγαπάει ο κόσμος...

zoe.k. είπε...

Η καλύτερη λύση για να φεύγουν τα νεύρα είναι βόλτα με ποδήλατο μια τέλεια ανοιξιάτικη ημέρα με She and Him στο ipod! :d
Recommended by the doctor! LOL!!!