13.10.11

Ένα μήνα μετά...

και η ζωή συνεχίζεται... Μέσα σε αυτόν τον μήνα κατάφερα με τεράστια επιτυχία να κανονίσω τα της ανεργίας μου και το κυριότερο, να επανακτήσω την ηρεμία μου και να γίνω κανονικός άνθρωπος και πάλι. Ένας κανονικός άνθρωπος που σε λίγους μήνες δεν θα έχει λεφτά, αλλά δεν γαμιέται; Και να είχα, θα έπρεπε να τα δώσω...

Αν το σκεφτείς λίγο χιουμοριστικά το θέμα, γιατί πολύ μαυρίλα έχει πέσει, η ανεργία σε επαναφέρει σε μια κατάσταση που είχες από καιρό ξεχάσει πως είναι... Απολαμβάνεις περισσότερο το σπίτι σου, βρίσκεις πιο διασκεδαστικούς τρόπους να ξεφύγεις από την καθημερινότητά σου, πας στην λαϊκή γιατί μπορείς (!), χαζεύεις τις μουστάρδες στο σουπερμάρκετ με τις ώρες γιατί δεν έχεις και τίποτε άλλο να κάνεις και το κυριότερο, είσαι σε κατάσταση ζεν.

Στο μεταξύ, έχεις αποφασίσει πως θα κάνεις προσπαθήσεις να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα, που ξέρεις ότι δεν θα σου αποδώσει στην αρχή τουλάχιστον πολλά, αλλά άμα δεν το προσπαθήσεις δεν θα μάθεις ποτέ! Παράλληλα βρίσκεις τρόπους να φάς με τρόπο την αποζημίωση, πριν στην φάει η εφορία και κανονίζεις ταξίδια για του χρόνου, γιατί μπορείς ρε, και ούτε άδειες έχεις να ζητήσεις ούτε τίποτα από κανέναν!

Μου δίνω ένα δίμηνο ακόμα μέχρι να αρχίσω να φρικάρω που ο μισθός δεν μπαίνει κάθε μήνα πλέον και που τα έτοιμα έχουν αρχίσει να πιάνουν πάτο, αλλά στο μυαλό μου υπάρχει μόνο ένα πράγμα: η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας μακριά από κάθε μαλάκα και κάθε γραφείο που με έκανε να αποκτήσω υπερμετροπία στα 25, ψυχοσωματικά στα 30 και ψυχολογικά στα 34. Ουστ!

5 σχόλια:

ο παρατηρητης είπε...

καλα τα λες σε περιμενω σπιτακι ου

aeriko είπε...

το πρωτο που εμεινε ειναι οτι εισαι 34...!!! αλλα μαλλον το περιμενες!

Απο την δικη μου εμπειρια και την χαρα της απολυσης (εστω και περυσι με 650 εουρος αποζημιωση!) Το τελειο συναισθημα του να χαιρεσει απιστευτα που απολυθηκες και ξεφευγεις απο μια κατασταση και την μαυρη μαυριλα πλακωσε συμπεριφορα των γυρω γιατι ρε γαμωτο απολυθηκες που μετα απο λιγο ειναι σιγουροι οτι τριπαρεις για να εισαι τοσο καλα!!!

May the force be with you στο hobby σου!

KaPaworld είπε...

Το Blog σου τα σπάει!!! Μας αρέσεις τρελά...

KaPaworld είπε...

Καλημέρα Zoe!!Απλά πέρασα να σου πω μια Καλημέρα και θα ήθελα να ξέρεις ότι τα ζεστά σου λόγια στην ανάρτηση μας με συγκίνησαν πολύ! Καλό κουράγιο και πολύ δύναμη σου εύχομαι!!! Αυτά σου τα λόγια, μου έδωσαν κουράγιο: "Όσο τα πράγματα είναι σκατά στην χώρα μας τόσο σκατά θα είμαστε κι εμείς; Δεν το δέχομαι." Και εγώ δεν το δέχομαι ρε γμτ!!! Περιμένουμε νέα σου ανάρτηση!!!! Φιλιά...από ένα κατά λάθος Αμερικάνικο κατά βάθος Ελληνικό όνειρο....

myStickland είπε...

μου αρέσει έτσι όπως παρουσιάζεις την πραγματικότητα..όταν πας στον πάτο η μόνη σου επιλογή είναι να ανέβεις ξανά στην επιφάνεια..κουράστηκα πια να ακούω γκρίνιες και μαύρα λόγια...ας πάρουμε κουράγιο ο ένας απο τον άλλο και ας περπατήσουμε χέρι χέρι..