14.3.11

Κυριακή

Μέχρι πριν λίγο καιρό σιχαινόμουν τις Κυριακές. Κι αυτό γιατί το δικο μου Σαββατοκύριακο άρχιζε την Παρασκευή και τελειώνε το Σάββατο. Κάποτε δούλευα τις Κυριακές και με το που άνοιγα τα μάτια μου το πρωί βλαστημούσα την ώρα και τη στιγμή που έφτανε. Κάποτε θεωρούσα πως η Κυριακή είναι η πιο άχρηστη μέρα, γιατί μετά ξεκινούσε η εβδομάδα κι άντε πάλι από την αρχή. Άχρηστη μέρα. Τελευταία έχω αλλάξει γνώμη. Κι αυτό γιατί πλέον δεν δουλεύω τις Κυριακές. Κι όσο ανοίγει ο καιρός μαθαίνω να την αγαπώ. Γιατί μπορώ να κάνω πράγματα που δεν μπορώ να κάνω μέσα στην εβδομάδα. Να βγω έξω ας πούμε να πιω έναν καφέ στον ήλιο. Να πάρω κι εφημερίδες μαζί να διαβάσω, να χαζέψω λίγο χωρίς να σκέφτομαι ότι την επόμενη είναι Δευτέρα και ξεκινάει πάλι η μιζέρια. Προσπαθώ γενικώς να εκμεταλλευτώ όλες τις ελεύθερες ώρες μου. Ακόμα και τις καθημερινές μεταξύ δουλειάς και επιστροφής στο σπίτι. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη ημέρα που προσελήφθησα, προσπαθώ να μην σκέφτομαι τη δουλειά, την αντιμετωπίζω σαν κάτι που πρέπει να κάνω και δεν με αφορά. Με το που τελειώσω, θέλω απλώς να γυρίσω σπίτι, να κάτσω να φάω και να μιλήσω με τον άνθρωπο που με ανέχεται καιρό τώρα. Που εκείνος έχει γυρίσει ώρα πριν στο σπίτι. Έστω κι αυτή η μία ώρα πριν κοιμηθούμε είναι πολύ πιο πολύτιμη από τις 8 ώρες στο γραφείο. Κι όταν φτάνει η Παρασκευή είναι όλα διαφορετικά. Κι όσο σου λέω ανοίγει ο καιρός, θα είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Γιατί μια βόλτα στα Πετράλωνα την Κυριακή το μεσημέρι και ένα απρογραμμάτιστο φαγητό έξω με φίλους σου γεμίζει τις μπαταρίες για να μπορέσεις να περάσεις την γαμημένη εβδομάδα σου. Και δεν είναι γκρίνια όλο αυτό. Είναι διαπίστωση. Αργά το κατάλαβα, αλλά το κατάλαβα. Περνούν οι ώρες και τσουπ σε ένα μήνα μπαίνω στα 34 (ήθελα τόσο να γράψω 24, σε αυτό το πλήκτρο πήγε το χέρι ασυναίσθητα, άλλωστε) και διαπιστώνω ότι το πιο σημαντικό πράγμα δεν είναι ούτε η δουλειά, ούτε η επαγγελματική ανέλιξη, ούτε τίποτα. Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να εκμεταλλεύεσαι μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο τις ελεύθερες ώρες σου κι ας έχεις γίνει ένας weekender που κάποτε σιχαινόσουν.

Δεν πειράζει.
Το πιο σημαντικό είναι οι μικρές λεπτομέριες.
Ένας καφές.
Μια βόλτα.
Μια αγκαλιά.
Ένα φιλί.
Το ξεβιδωμένο κούνημα της ουράς του σκύλου σου.
Το γέλιο.
Σχέδια για ταξίδια και διακοπές, που είναι κι ανέξοδα.
Κι άλλες βόλτες.
Ποδήλατα.
Ποτά με φίλους το Σάββατο το βράδυ.
Κι άλλα σχέδια.
Κι άλλες διακοπές.

Και δεν πειράζει που ήρθε η Δευτέρα, θα φύγει κι αυτή και θα έρθει πάλι η Παρασκευή και θα έχεις όλο το χρόνο να κάνεις πάλι σχέδια.

Καλή εβδομάδα ;)

12 σχόλια:

zizi bloom είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
zizi bloom είπε...

Περιμένοντας το επόμενο σαββατοκύριακο ευχές για μια καλή εβδομάδα!!!

www.zizibloom.blogspot.com

not a girl not yet a woman! είπε...

εμένα πάλι οι Κυριακές μου είναι σχεδόν πάντα τέλειες...ακόμα κι όταν έχουν μια γλυκιά μελαγχολία,τις αγαπώ!

zoe.k. είπε...

Δουλειά να μην έχω τις Κυριακές και τις αγαπώ κι εγώ πολύ. Κι ας είναι και χειμώνας κι έχει και κρύο. Αρκεί να μην έχω να πάω στο γραφείο... ;)

Emmanouela είπε...

Φιλενάδα, εγώ που ποτέ δεν δούλευα τις Κυριακές, πάντα τις αντιπαθούσα γιατί επικρατεί μια ηρεμία συνήθως που με σκοτώνει! Θέλω μαγαζιά ανοιχτά και κίνηση στους δρόμους και δεν θέλω να ψήνουν κάθε Κυριακή στον κήπο οι από κάτω μου και να βάζουν στο τέρμα την καραγκούνα και άλλα δημοτικά της ελληνικής μας παράδοσης!! Γι'αυτό λατρεύω τα Σάββατα και πάντα θα τα έχω σε μεγαλύτερη εκτίμηση!!! Αλλά όλα όσα περιγράφεις είναι τόσο όμορφα και τόσο σημαντικά!! Ετοιμάσου για ένα πολύ όμορφο καλοκαιράκι!! Θα κάνουμε πολλά πράγματα τα ΣΚ και μαζί και χώρια!!!!!!!

Velveteen είπε...

Αχ, πόσο δίκιο έχεις. Όταν έχεις τριάρι μπροστά στην ηλικία σου, καταλαβαίνεις τι έχει σημασία. Στερνή μου γνώση!

sweetcase είπε...

Αγαπητή Ζoe κάποτε συχαινόμουν και εγώ της Κυριακές,(κυρίως στην εφηβεία)αλλά τώρα όπως λές και σύ τις βρίσκω σαν μια ευκαιρία να κάνω πράγματα που δεν μπορώ τις υπόλοιπες μέρες τις εβδομάδας!!!
Καλή σου μέρα***

Amelie είπε...

Πόσο αισιόδοξο! Καμία μέρα της εβδομάδας δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένη. Κάποτε λάτρευα την Παρασκευή και μισούσα κι εγώ την Κυριακή και όταν σκέφτηκα ότι ακόμα είμαι φοιτήτρια και κάθε μέρα θα πρέπει να είναι γεμάτη από ελεύθερο χρόνο, άρχισα να βλέπω όλες τις μέρες ίδιες.
Όσο για τις όμορφες στιγμές ζουν όντως στα μικροπράγματα. Πάντα λάτρευα την εικόνα ενός ζευγαριού, όχι καταπιεσμένου, που έχουν κάτσει αγκαλιά στον καναπέ ή στο χαλί με μια ζεστή σοκολάτα και βλέπουν την αγαπημένη τους σειρά. Τα μικρά κι ας φαίνονται ασήμαντα γεμίζουν όμορφα την ζωή μας.

annie είπε...

akrivos to antitheto gia mena tora. prin diavaza efimeridoules dipla stin thalassa kai tora pou doulevo ap to spiti den exo orario kai den xehorizoun oi 7 meres..

http://anmarkdesign.blogspot.com/

KaPaworld είπε...

Διαβάζω τώρα, βράδυ Κυριακής, μια ανάρτηση που έγινε μήνες πριν και εμένα χτυπάει το στομάχι μου...έτσι είναι...είμαι κι εγώ ένας weekender...σνιφ

Litsa είπε...

Θα μπορούσα να είχα ανεβάσει εγώ την ανάρτηση, τόσο πολύ συμφωνώ μαζί σου. Κάποιες λεπτομέρειες μόνο αλλάζουν...
Σε βρήκα μέσω των KaPa, των οποίων το γούστο εμπιστεύομαι απόλυτα κι έτσι μπήκα.
Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα δημιουργίες σου, βρήκα όμως ένα σωρό άλλα όμορφα καλούδια που μ' έκαναν να μείνω!
Καλή και ξέγνοιαστη εβδομάδα και μην βγεις ποτέ απ' τις γυαλίστερες σου σαπουνόφουσκες!

zoe.k. είπε...

@L: Χαίρομαι πολύ που με βρήκες! Είχα σταματήσει καιρό να γράφω εδώ, όμως νομίζω πως θα συνεχίσω. Τις δημιουργίες μου θα τις βρεις στο άλλο μου blog το stripes-buttons.blogspot.com