This is Pan Pan calling

Η συνέντευξη του Pan Pan δημοσιεύτηκε σήμερα στη Metro. 

Εδώ θα βρεις το director's cut... 

Το πιο δύσκολο πράγμα στο κόσμο τελικά είναι να παίρνεις συνεντεύξεις από ανθρώπους που γνωρίζεις, γιατί δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός, όσο κι αν το θες. Αξίωμα. 

Είναι όμως κάποιοι, όπως ο Pan Pan, που αξίζουν την προσπάθειά σου, όσο μικρή ή μεγάλη είναι, να φανείς αποστασιοποιημένος... Στην εφημερίδα το κράτησα. Νομίζω πως φάνηκε σαν να μην τον ξέρω. Εδώ όμως -που είναι "σπίτι" μου και δεν λογαριάζω κανέναν -θα σου πω στα μούτρα σου ότι ο δίσκος γαμεί. Και να σου πω και κάτι άλλο; Και να μην βγει ποτέ σαν φυσικό προϊόν, εμένα δεν με νοιάζει. Μου αρκεί που τον έχω και σε mp3. Μου αρκεί επίσης να τον ακούσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος και να καταλάβει τι εννοώ. 

p.s. personal favs: Never gonna happen, Sex in a postnoise era.

Πάει η αντικειμενικότητά μου... 

Voila λοιπόν η συνέντευξη και μπες και εδώ να ακούσεις...

Eίναι αρχιτέκτονας, δημιουργός κόμικς αλλά και μουσικός. O Pan Pan (Παναγιώτης Πανταζής), στα 28 του χρόνια, μετράει αρκετά comic books, δεκάδες μουσικά κομμάτια με τα οποία “έντυσε” τις δημουργίες του, κανένα αρχιτεκτονικό σχέδιο (!) και πλέον ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, που δεν θα βρεις σε φυσική μορφή αλλά μόνο στο bandcamp.com, ένα site που προωθεί νέους μουσικούς και τους βοηθάει, χωρίς την παρουσία δισκογραφικής εταιρείας, να κάνουν γνωστή τη δουλειά τους στο κοινό παγκοσμίως, να την προωθήσουν και ίσως και να την πουλήσουν… Η metro μίλησε με τον φαντάρο τώρα Pan Pan λίγες μέρες μετά το “ανέβασμα” του “Someday, I won’t mind”, ένα μείγμα bedroom electronica και shoegaze, όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει… 

Πως προέκυψε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;

Ακουγα χιπχοπ στο λυκειο, κι οταν ακους χιπχοπ για καποιο λογο νιωθεις υποχρεωμενος να φτιαξεις και το δικο σου συνηθως. Ετσι κι εγω δοκιμασα σαμπλαροντας λουπες που χοροπηδουσανε αρυθμα με ενα κασετοφωνακι και τους δισκους του πατερα μου. Μετα βγηκα απ τη σπηλια και πηρα ενα σαμπλερ, μετα σιγα σιγα αρχισα να δοκιμαζω και δικες μου συνθεσεις, να ακουω και αλλες μουσικες μεχρι να φτασω στην ενδιαμεση σταση αυτου που ειμαι τωρα, συνεχιζοντας στο δρομο αυτου που θα εχω γινει ως το τελος. wow.

Έχεις σπουδάσει αρχιτεκτονική, αλλά δεν έχεις ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτή. Αντίθετα βασική ενασχόλησή σου (αν ισχύουν αυτά που ήξερα τότε) είναι τα comics και η μουσική. Πόσο θα συνεχίσεις να το κάνεις αυτό;
Οσο με παιρνει. Η κατασταση ειναι περιεργη κι εγω μπηκα φανταρος, την ιδια ωρα που εβλεπα τους φιλους μου απ τη σχολη να χανουν ενας ενας τις δουλειες τους. Βγαινοντας εχω να αντιμετωπισω μια κατασταση διαφορετικη απο αυτην που ειχα παγιωσει με κοπο και μπορουσα να ζω αξιοπρεπως. Ορεξη υπαρχει παντως.

Κατά καιρούς και μέσα από postnoise.com ανέβαζες ιστορίες ολόκληρες σε μορφή comic τις οποίες συνόδευες με μουσική... Πως πήρες απόφαση να μπεις στην διαδικασία της δημιουργίας ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ;

 Εφτιαχνα μουσικουλες για χρονια και καποια στιγμη ενιωσα οτι αν παρω καποιες απο αυτες και τις βαλω στη σειρα λενε μια ιστορια για τα οσα αγαπαω και για οτι θελω να πω, να βγει απο μεσα μου και να δω τι υπαρχει μετα. Τα 9 tracks του αλμπουμ ειναι οτι κοσκινισα απο τα τελευταια 5 χρονια που φτιαχνω μουσικη, χωρις να ειναι ενα ατυπο best of, απλα αυτα που σε αυτη τη σειρα λεγανε μια ιστορια που εβγαζε νοημα στο κεφαλι μου.

Γιατί το ανέβασες στο bandcamp κι όχι με τον κλασικό τρόπο να βγάλεις δηλαδή το άλμπουμ σαν φυσικό προϊόν σε κάποια δισκογραφική;
Λογω στρατου ημουν μακρυα απο τη βαση μου, χωρις να μπορω να ψαξω οπως θα ηθελα τη διαδικασια μιας φυσικης κυκλοφοριας. Το bandcamp μου φανηκε μια πολυ ενδιαφερουσα πλατφορμα για τη διακινηση του υλικου και μιας και δεν ειχα να χασω τιποτα ειπα να δοκιμασω.

Έχεις feedback για όλο αυτό που κάνεις;
Ναι. Δεν ειναι πολυς ο κοσμος, αλλα μου φαινεται παθιασμενος κι αυτο με κολακευει.

Τώρα που το someday, maybe i won't mind βρίσκεται στο bandcamp τι σκέφτεσαι να κάνεις στο μέλλον; Άλλο άλμπουμ, άλλο κόμικ άλμπουμ , κανένα αρχιτεκτινικό σχέδιο ίσως;
Να βρω ενα τροπο να το κυκλοφορησω και σε φυσικη μορφη χωρις να χρεωκοπησει κανεις. Απο κει και περα τα παντα. Δουλευω καινουριο κομικς αλμπουμ, δουλευω καινουριες μουσικες, δοκιμαζω τροπους παρουσιασης του υλικου σε live μαζι με φιλους μουσικους και μαζευω σκορπιες ιδεες να τις φτιαξω ενα βιβλιο με οτι ειναι η αρχιτεκτονικη στο κεφαλι μου. Αλλα αυτο που ειναι η πρωτη μου προτεραιοτητα ειναι να αγορασω ενα μαλακτικο για να βαζω στο μουσι που θα αφησω μολις απολυθω.